- شنبه ۲۹ شهریور ۹۳
این مقبره زیبا در خیابان عاشورى شهر ضیاء آباد، در مجاورت پارک و ابهر رود واقع شده است.
بقعه به صورت برج مربّع شکلى به ابعاد 6×6 متر با درِ ورودى چوبى است که در بالاى در، یک ردیف مقرنس سینه کفترى با کمک آجر اجرا شده است. بر فراز بقعه، گنبد عرقچینى دو پوشهاى به قطر 5 و ارتفاع 3 متر است که سراسر با آجر تزیین شده و شالوده بنا از آجر و ساروج است. اخیرا میراث فرهنگى به مرمّت آن پرداخته و شهردارى شهر ضیاء آباد نیز پیرامون آن را پارک بزرگى ساخته است.
سیّد محمّد على گلریز درباره این بنا مىنویسد: «در راه آسیاب جاده «نرگه» جنب قبرستان که طرف غربى آن رودخانه «ابهر رود» واقع است.
مقبرهاى دیده مىشود که با آجرهاى قالبى ساخته شده و گنبدى مخروطى شکل دارد که ظاهرا روى آن با کاشى تزیین کرده بودند و اکنون کاشىهاى آن فرو ریخته است ولى داخل مقبره که چهارگوش است نسبتا سالم مانده است. آقاى على هانیبال که عضو موزه مردمشناسى است و این مقبره را دیده است به نگارنده اظهار داشت: در روى مزار مزبور علامتى مانند شکل زیر وجود دارد. یعنى در هر گوشه یک شکل چلیپ (صلیب) مانند علامتى شبیه سواد ستیکاد[1] یا صلیب شکسته است و در وسط آن شکل گل سرخ و این بنا مربوط به دوره سلجوقیان است. اداره باستانشناسى هم این مقبره را در ردیف آثار باستانى شناخته و ظاهرا اقداماتى به منظور مرمّت و نگهدارى آن به عمل آورده است.»[2]
- ۱۴۷۴
- ادامه مطلب
