مزارات ایران و جهان اسلام

یکى از زیارتگاه‏هاى مشهور شهرستان تویسرکان، مرقد مطهّر امامزاده ناصر است که در نزد اهالى به «ناصر بن موسى» شهرت دارد. این زیارتگاه در بالاى کوهى نزدیک روستاى زیوج،[1]در هفت کیلومترى شمال باخترى شهر تویسرکان واقع شده و چشم انداز آن فوق العاده زیبا و دیدنى است.
روستاى کرزان، گل آباد و کلیجان و زیوج از صحن امامزاده قابل دیدن است.

بقعه، کرسى بلند و بر روى سکّویى شصت سانتى‏مترى قرار دارد. اصل بنا به صورت مربّع و به ابعاد 20×20 متر مى‏باشد که در هر جهت، دو اتاق کوچک به ابعاد تقریبى 3×4 متر طرّاحى شده است. فضاى اصلى داخل حرم به صورت هشت ضلعى مى‏باشد و چهار زاویه آن چهار متر و الباقى حدود دو متر است.

بقعه این امامزاده در میان میدان مرکزى روستاى ولاشجرد، در حدود 28 کیلومترى شهر تویسرکان و 17 کیلومترى شمال خاورى کنگاور قرار دارد و مقدارى از سطح خیابان بالاتر واقع شده است.

بقعه شامل ایوان ورودى، شبستان و اتاق مرقد مى‏باشد. در ورودى بقعه از جانب مغرب باز مى‏شود که توسّط سه پلّکان به داخل آن راه مى‏یابد.
شبستان بقعه، شامل اتاقى به ابعاد 3×7 متر مى‏باشد و پس از آن اتاق مرقد قرار دارد. این اتاق به ابعاد 6×6 متر است که حدود یک متر آن را قطر دیوار تشکیل مى‏دهد و همین علّت، بنا را متعلّق به دوره قاجاریّه مى‏سازد که باخشت و گل ساخته شده و در سالیان اخیر جهت استحکام با کاه و گل و گچ، اندود گردیده است. وجود ترک‏هاى زیاد در دیوار سقف بقعه، خوف ریزش آن را دو چندان نموده است.

بقعه این امامزاده در میان قبرستان بزرگ روستاى کرزان،[1] در حدود 10 کیلومترى شمال باختر تویسرکان واقع شده است.

بقعه، بسیار قدیمى و متعلّق به اواخر دوره صفویّه یا ابتداى دوره زندیّه مى‏باشد. بنا داراى غلام‏گردشى در غرب و ایوانى به ابعاد 5/2×4 و ارتفاع 5 متر مى‏باشد که در جهت شرق آن درى با چند پلّکان به پشت بام آن که گنبد خانه در آن قرار دارد، راه مى‏ یابد.

بقعه این امامزاده در حدود سه کیلومترى شمال شهر تویسرکان، در میان روستاى آرتیمان[1] در درّه‏اى مصفّا و سرسبز و پُر طراوت قرار گرفته است.
در میان روستا مزارى قرار دارد که به امامزاده عبداللّه‏ از نوادگان امام جعفر صادق  علیه‏السلام در آن آرمیده است. این امامزاده به سیّد بینوا مشهور است. وجه تسیمه آن به این دلیل است که، در گذشته مرقد و گنبدى نداشته، رویشى مجرّد، معروف به بینوا، تصمیم گرفت که بنایى در آن جا بگذارد. او به مرور قریب هزار تومان از اهالى ولایت پول دریافت کرد و به مصرف بناى آن رسانید و خود نیز مانند کارگران، بلکه بیشتر از آنان در آن جا بنایى مى‏کرد.

این بنا در سمت راست بلوار علویان در نزدیکى میدان عین القضات شهر همدان و در داخل محوّطه آموزشى واقع شده است. ساختمان بقعه، بنایى چهار ضلعى است که در نماى خارجى آن در گوشه‏ها، طرح‏هاى ستاره‏اى شکل تعبیه کرده ‏اند.

این بنای تاریی در محلّه زندی‌های همدان و نزدیک دبیرستان ابن سینا قرار دارد و از قرار معلوم مدفن «شیخ الاسلام حسن بن عطار حافظ ابوالعلاء» و جمعی از امرای سلجوقی است. حافظ ابوالعلاء در سال 521 هـ . ق در گذشت.

این برج در قرن هفتم و هشتم هجری به طرز ساده وبی پیرایه ساخته شده و بنای آن دوازده ضلعی آجری است که گنبدی هرمی با دوازده ترک آجری بر فراز آن دیده می‌شود. طول اضلاع دوازده‌گانه برج از بیرون بیش از دو متر و از درون کمی بیش از یک متر است.

بقعة این امامزاده در قسمت شمال غربى شهر همدان و در محدودة فضای سبز بقعة بابا طاهر عریان واقع شده و به هادی بن علی مشهور است.

بناى اصلى شمالی، اتاقى به طول و عرض حدود پنج متر با گنبد آجرى شانزده ترکى بر بالاى آن است. وضعیت ساختمانى حرم، متناسب و شیواست.

بقعة این امامزاده در محلّه‌ای به همین نام در یکی از محلّه‌های قدیمی شهر همدان ]محلّة آقاجانی بیگ[ و در بلوار مدنی قرار دارد. بقعه در وسط حیاط بزرگ مستطیل شکلی واقع شده و دیوارهای شمالی، جنوبی و شرقی آن نوساز است. دیوارهای نوساز دارای طاق نماهایی تزیینی و کم عمق است، ولی طاق نماهای ضلع غربی و شرقی، حجره مانند و دارای عمق مناسبی هستند.

مدخل اصلی صحن که در ضلع غربی حیاط واقع شده، دارای سردری بزرگ تر و زمان ساخت آن بر طبق تاریخی که موجود است سال 1373 هـ .ق است.

بقعة این امامزاده در روستاى وفرجین در 16 کیلومترى همدان واقع شده و به علّت استقرار در یکى از درّه‏هاى مصفّا و دلگشاى دامنه کوه الوند به امامزاده کوه یا امامزاده کوهستان نیز مشهور است. بنا از آثار دورة مغول و قرن هشتم هجرى قمری است.

ساختمان بقعه از جبهه بیرون به شکل مستطیل است. نماى آن از یک ایوان بزرگ که بر فراز ورودى مقبره احداث شده و اتاق‌هایى دو طبقه در دو سوى ایوان آن قرار دارد، تشکیل شده است.

بقعة این امامزاده در روستاى خضر در شمال شرقى شهر همدان، بر فراز تپّه و مجاورت آبادى به همین نام که امروزه به شهرک مدنی تغییر نام پیدا کرده قرار دارد.

بنا از طرفى مربّع شکل به ابعاد 50/4 متر در هر ضلع و یک سقف گنبدى بر بالاى آن تشکیل شده است. آنچه بیش از همه در این بنا به چشم مى‏خورد تزیینات خطى زیبا و نفیسى است که بر حاشیه چهار طرف جبهه داخلى آن اضافه شده است.

بقعة این امامزاده به فاصلة کمی از میدان امام ـ میدان مرکزى شهر همدان، در پشت بانک مرکزی واقع شده و به شاهزاده حسین مشهور است. این بقعه بسیار باشکوه است و گنبدى عالى دارد. در جلوى بقعه، حیاط دلبازى است که درخت توت بسیار کهنسالى در آن جلب نظر مى‏کند. مدخل بقعه، در طرف مشرق حیاط قرار دارد که مشتمل بر ایوان متناسبى است و روى دیوارهاى آن به خط نستعلیق چند بیت از اشعار محتشم کاشانى نگاشته‏اند. بقعه بسیار وسیع و با روح بوده، به‏صورت هشت ضلعى منتظم ساخته شده است. طول هر یک از اضلاع هشتگانه آن، 30/3 متر است و در هر ضلع، طاق‏نمایى به‏صورت شاه‏نشین به عمق قریب 50/1 متر وجود دارد. این بقعه، از آثار عهد صفویّه است. بر فراز بقعه، گنبد آجرى زیبایى و در زیر آن ضریح بزرگ چوبى مشبکى قرار گرفته که هم‏عصر با ساختمان بقعه به نظر مى‏رسد و در داخل آن، مرقدى از کاشى فیروزه‏اى تیره‏رنگ واقع است. نوشته‏اند بقعه مزبور، سه بار تجدید بنا شده که یک مرتبه آن در زمان خواجه نصیر طوسیـ به زمان آبادانی ساختمان بقعه در دورة ایلخانان که نمای مقبره دارای کاشی و کتیبه‌ای به خط رقاع با تاریخ 738 هـ . ق داشته ـ و بعد در زمان صفویّه (قرن دهم زمان شاه سلیمان صفوی) مجدّداً آن را تعمیر کرده‏اند و آخرین بار در سال‌های اخیر که بقعه مورد مرمّت قرار می‌گیرد.

از اواسط خیابان شهدای شهر همدان، کوچه‏اى ]ملاجلیل[به سوى جنوب مى‏رود که به مسافت بسیار مختصر با یک پیچبه بازارچة پاى مصلّا مى‏رسد. با پیچ دوّمى، وارد کوچه حمّامِ خان مى‏شود و در سمت چپ، مزار با شکوهى به چشم مى‏خورد که به نام بقعه اهل بن على معروف است. همچنین این بنا در پایین تپّه مصلّا و در دامنة شمال غربى آن واقع گشته و به این آدرس مشهورتر است.

بقعة با شکوه این امامزاده در 83 کیلومترى همدان، در روستای درجزین واقع شده و به اظهر بن علی معروف است.

در محوّطه شمال شرقى درجزین که گورستان قدیمی روستا قرار دارد، برج تاریخى جالب توجّهى با گنبد مخروطى شکل بلند، به صورتى استوار و زیبنده، بینندگان و راهگذاران را متوجّه خود مى‏سازد و بلندى گنبد مخروطى این بنا و هیأت آن طورى است که از جادّه آسفالته هم تا مسافت چندین کیلومتر از میان درختان بلند آبادى درجزین، سر بر آسمان بر افراشته و مسافران علاقه‏مند را به خوبى از وجود یک بناى تاریخى قابل توجّه مطّلع مى‏ نماید.

بقعة این امامزاده در انتهاى خیابان باباطاهر شهر همدان، سمت چپ یکى از گورستان‏هاى معتبر شهر همدان قرار دارد.

بقعه آجرى با گنبدى که اخیراً روى آن را با سیمان اندود نموده ‏اند، در سمت شمال گورستان نمودار است. این بقعه به نام امامزاده اسماعیل خوانده مى‏شود و ساختمان آن، بناى مربّعى است که ضلع غربى آن برجستگى و قسمت محدّبى به صورت نزدیک نیم استوانه دارد و گنبد نسبتاً موزونى بر فراز این بناى مربّع استوار کرده‏اند. طول خارج هر ضلع بنا قریب هشت متر مى‏باشد که متجاوز از یک متر و نیم در دو گوشه سمت مغرب آن را به طور مورّب، یعنى پخ ساخته ‏اند.

این آرامگاه در غرب شهر همدان، بالاى تپّه مرتفعى مقابل بقعه امامزاده هادی بن على واقع است. در زمان سلطنت رضا شاه، شهردارى همدان، بناى جدیدى در محل سابق آن بنا کرد و ضمن پى ریزى، لوحه کاشى کوچک فیروزه رنگى مربوط به قرن هفتم هجرى در آن‌جا کشف گردید. که در اطراف آن، آیاتى چند به خط کوفى نوشته شده بود. کاشى مذکور اکنون در موزة ملّى نگهدارى مى‏شود. در سال‏هاى 30 ـ 1329 هـ . ق بناى آرامگاه بابا طاهر به هزینه شهردارى به صورت کنونى اصلاح و تکمیل گردید.

این بنا در نزدیکى میدان مرکزى شهر همدان، در ابتداى خیابان شریعتى و داخل کوچه زنگنه ـ مردخاى سابق ـ قرار دارد. بناى مزبور، عبارت از ساختمان سنگى و آجرى ساده و بى‏پیرایه‏اى با گنبد آجرى و به سبک بناهاى اسلامى است.

از وضع بنا چنین بر مى‏آید که ساختمان فعلى مربوط به قرن هفتم هجرى بوده که بر روى بناى قدیمى و اصلى ساخته شده است.

این آرامگاه باشکوه در کنار خیابان بوعلى شهر همدان قرار دارد که در دورة اخیر به جاى بناى قدیمى ساخته شده است. این بناى برجى توسّط مهندس هوشنگ سیحون به تقلید از بناى گنبد قابوس (397 هـ . ق) طرّاحى شده است. اختلاف عمده برج آرامگاه بوعلى سینا با گنبد قابوس، در ابعاد کوچک آرامگاه بوعلى، تعداد پره‏هاى برج و نیز در فقدان جدار برجى آن است.

این نظرگاه در کنار جاده ورودى به روستاى باباکمال، در 25 کیلومترى جنوب باختر تویسرکان واقع شده است.

در این مکان صورت قبرى است که به اندازه یک متر توسّط سنگ‏هاى خیابانى انباشته شده و در وسط آن بر چوب عمودى پارچه بسته‏اند. اهالى معتقدند که به محض پراکنده شدن سنگ‏ها دوباره جمع مى‏شود. هنگامى که از علّت نام‏گذارى محل به میر حمزه عرب پرس و جو شد، احدى اطّلاع نداشته و آن را تصادفى مى ‏دانند.

این مسجد، در ضلع غربى بازار سرپوشیده و در حاشیه خیابان شهید باهنر واقع شده است و بیش از 1000 متر مربّع وسعت دارد. بناى اصلى آن هم‏زمان با مدرسه شیخ على خان زنگنه، در عصر صفویّه ساخته شده است.
در سال 1271 هجرى توسّط مرحوم میرزا همایون امامى ـ امام جمعه وقت تویسرکان ـ تجدید بنا شده است. آرامگاه وى نیز مقابل درِ غربى مسجد قرار دارد.