مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه با شکوه و زیباى این امامزادگان در خارج از روستاى تورزن و در حدود 56 کیلومترى شهر اردستان واقع شده و چشم انداز آن بسیار زیبا و دیدنى است.

ساختمان بقعه که داراى دو گنبد، دو گلدسته، ایوان، حرم و صحن است، مورد توجّه اهالى و در سالیان اخیر مرمت شده است. ایوان و صحن اصلى بقعه در جانب شمال واقع شده و در دو طرف آن دو گلدسته به ارتفاع 14 متر احداث شده که سراسر با کاشى‏هاى زیباى لاجوردى در زمینه گل و بوته و اسماء جلاله تزیین شده است.

بناى تاریخى هارون ولایت که بقعه و سردر کاشى‏کارى آن از آثار دورة سلطنت شاه اسماعیل اوّل و مورّخ به سال 918 هـ . ق است، از اماکن مقدّس و زیارتگاه‏هاى عمدة شهر اصفهان به شمار مى‏رود که داراى بقعه، ضریح، رواق و یک گنبد کاشى‏کارى و دو صحن در شمال و مغرب بقعه است. صاحب مدفن را از اولاد و احفاد حضرت امام على النقى(ع) ذکر کرده‏اند.

این آرامگاه در شرقى‏ترین محلّة قدیمى ترواسکان اصفهان واقع و اکنون قسمت کمى از آن باقى مانده است. این بنا از نظر معمارى و تزیینات کاشى‏کارى گنبد آن جلب توجّه مى‏کند. دو سال تاریخى در این بقعه، زمان ساختمان آن را معلوم مى‏دارد؛ یکى سال 994 هـ . ق که بر در مقبره منقور است و دیگرى، سال 1097 هـ . ق که بر یک لوح سنگى نقش بسته است و از تعمیرات بقعه در دورة شاه سلیمان صفوى حکایت دارد. بنابراین چنین نتیجه گرفته مى‏شود که این بنا در دورة شاه محمّد خدابنده صفوى بنا شده و در دورة شاه سلیمان تعمیر گشته و محتمل است کاشى‏کارى گنبد که از لحاظ طرح و نقش شباهت تمام به تزیینات کاشى‏کارى گنبد میرزا رفیعا دارد، در دورة آن پادشاه به اتمام رسیده باشد.

این آرامگاه در محلّة چمبلان (سنبلان ـ سنبلستان) از محلات قدیمى شهر اصفهان ـ و در مجاورت محلّة کهنسال دردشت واقع و آرامگاه دو تن به نام ابراهیم بطحا و زین‏ العابدین است که از امامزاده‏هاى معتبر اصفهان به شمار مى ‏آیند.

این آرامگاه در محلان (سنبلان ـ سنبلستان) از محلات قدیمى شهر اصفهان ـ و در مجاورت محلّة کهنسال دردشت واقع و آرامگاه دو تن به نام ابراهیم بطحا و زین‏العابدین است که از امامزاده‏هاى معتبر اصفهان به شمار مى‏آیند.

بقعة این امامزاده در میان قبرستان عمومى روستاى هفتشویه واقع شده و به جهت آن‏که در ده مترى آن، بقعة امامزاده ابراهیم قرار دارد، به امامزاده دو قلوها معروف است.

بنا از خشت و گل ساخته شده و ابعاد آن 7×7 متر مى‏باشد. درِ بقعه، از جانب مشرق باز مى‏شود که حدود یک متر از کف صحن و قبرستان ارتفاع دارد و توسّط چهار پلّکان به آن مى‏رسد. بر فراز بقعه، گنبد عرقچینى به ارتفاع دو متر قرار دارد که نماى آن کاه و گل است.

از شخصیّت مدفون در بقعه اطّلاعى حاصل نشد، جز این‏که اهالى او را برادر امامزاده ابراهیم مى‏دانند.

بقعة با شکوه این امامزاده در محلّى به همین نام، در خیابان هاتف شهر اصفهان واقع شده و به «اسماعیل دیباج» مشهور است.

مقبره‌ی امامزاده اسماعیل در محلة گلبهار واقع شده است یعنی در مجاورت اوّلین مسجدی که در زمان خلافت امیرالمؤمنین علی ساخته شده و نیز جایی که مرقد شیعیان نبی ساخته شده بود. بنابراین معلوم مى‏گردد که مرقد امامزاده اسماعیل به جهت قرار گرفتن کنار قدیمى‏ترین مسجد اصفهان و قبر حضرت شعیاى نبى(ع) از دیرباز مورد توجّه بوده، و یک مجموعة دینى با شکوهى را تشکیل مى‏داده است.

بقعة باشکوه این امامزاده در محلّة آسنجان شهر اصفهان و در خیابان پروین اعتصامى قرار دارد و مورد توجّه اهالى است.

بقعه، بنایى مجلّل و داراى سردر، صحن، حرم و ضریح مى‏باشد. سردر بقعه، در ابتداى صحن واقع شده که سراسر با کاشى‏هاى زیباى لاجوردى در زمینة گل و بوته تزیین شده و ارتفاع آن حدود هفت متر است. در جانبین این سردر، دو گلدسته احداث گردیده که ارتفاع آن بیش از 14 متر مى‏باشد و با کاشى‏هاى مختلف تزیین شده است. بر بالاى سردر ورودى، کاشى کتیبة ذیل به چشم مى‏خورد: «صحن مطهّر حضرت امامزاده اسحاق بن موسى بن جعفر(ع) تاریخ 1425 هـ . ق، بانى کاشى‏کارى حاج اصغر شاهى».

بقعة با شکوه این امامزاده در خیابان جى، اوّل شهر خوراسگان واقع شده است.

بنایى با شکوه و مجلّل که شامل سردر، ایوان، گنبد، حرم و ضریح است، می‌باشد. سردر بقعه به اندارة سه پلّکان از کف خیابان ارتفاع دارد و شامل ایوانى به ابعاد 4×6 و ارتفاع بیش از هشت متر است که داراى مقرنس کارى و کاشى‏کارى‏هاى ظریف مى‏باشد. بالاى در چوبى آن، کتیبة ذیل نوشته شده است: «مرقد مطهّر امامزاده اسحاق بن موسى بن جعفر(ع) تأسیس 1383 هـ . ش. سازندة در محمّد على قضاوى، خطّ ظهیرالاسلام، ساخت 1385 هـ . ش».

بقعة این امامزاده در انتهاى خیابان زینبیّه ـ دولت آباد ـ شهر اصفهان و در محلّة باطان واقع شده است.

بنایى ساده از خشت و گل مى‏باشد که ابعاد آن 8×8 متر و داراى گنبد عرقچینى کوچکى به قطر پنج و ارتفاع حدود دو متر می‌باشد و نماى آن کاه و گل است. در وسط بقعه، ضریح کوچک آهنى قرار دارد. درِ بقعه از جانب جنوب و مغرب باز مى‏شود و زمین زیارتگاه حدود چهار هزار متر مربّع مى‏باشد که بخشى از آن در محدودة جاده قرار گرفته است.

به اعتقاد اهالى، امامزاده احمد رضا از احفاد امام على بن موسى الرضا است.

بقعة این امامزاده در محلّة حسن‏ آباد اصفهان و در کوچة امامزاده احمد قرار دارد. بناى امامزاده، از آثار تاریخى اصفهان است که قدیمى‏ترین تاریخ آن 563 هـ . ق، مصادف با زمان حکومت سلطان ارسلان بن طغرل و دورة وزارت جلال الدّین قوام‏الدّین مى‏باشد. مجموعة بناى امامزاده احمد، مشتمل بر یک بقعه و دو ایوان ـ یکى در شمال و دیگری در غرب ـ است. بقعه، مشرف به جادّه مى‏باشد و صحن وسیعى دارد که عدّه‏اى از بزرگان، از جمله هماى شیرازى در آن مدفونند. اصل آرامگاه، به شکل مربّع به اندازة چهار قدم از زمین بلندتر است.