مزارات ایران و جهان اسلام

روبه روى مدرسه امید متّصل به سردرِ عالى قاپو و نبش خیابان سپه، که در حال حاضر[1] دکانى است که آجرهاى سیمانى تهیّه مى‏شود، تا آغاز قرن چهاردهم شمسى زیرزمین مانندى بود که حکم بقعه و مقبره را داشت و آنجا را «چهل تن» یا «چهل دختران» مى‏گفتند. برخى معتقد بودند که کودکان درباره سلطنتى صفویّه که بیش از رسیدن به بلوغ مى‏مردند در آنجا دفن مى ‏شدند.
بعضى نیز آنجا را مقتل مردان و زنان و کودکان خاندان صفویّه که به دست شاه اسماعیل دوّم کشته شدند مى‏دانند که همانجا مدفون شده ‏اند.[2]

مؤلّف کتاب سیر تاریخى بناى شهر قزوین و بناهاى آن گوید: در کودکى از
مرحوم پدر شنیدم که بنابر اعتقاد گروهى از اهالى قزوین در آنجا افرادى
مسلح به سلاحهاى قدیم، کلاه خود و زره و شمشیرها روى زانو، در انتظار
ظهور حضرت قائم و از یاران آن بزرگوارند.[3]