مزارات ایران و جهان اسلام

وى از اعلام قرن پنجم هجرى است که در جیلان به امامت زیدى قیام نمود و آخر الامر دست از ادّعاى امامت برداشت و مستبصر گشت.

شیخ منتخب الدّین در کتاب الفهرست مى نویسد:

«کان زیدیّاً وادّعى امامة الزیدیّه و خرج بجیلان، ثمّ استبصر فصار امامیّاً، وله روایة الاحادیث وادّعى انّه شاهد صاحب الأمر (عج) و کان یروى عنه أشیاء.^([1])

او زیدى بود و در گیلان به عنوان رهبر زیدیّه خروج کرد. سپس شیعه ى امامیه شد و از راویان حدیث گردید. او  ر بود و از همان زیارت، حدیث نقل مى نمود.^([2])

در بحار الأنوار نقل شده است از ابوالحسن على بن محمّدبن أبى القاسم علوى شعرانى، که او گفته; ثائر بالله عالم صالح است و امام غیب را مشاهده کرده و از او روایتى نقل نموده است^([3]).

نیز ابو الفرج مظفربن على بن حسینى همدانى نقل نموده که ثائر بالله ثقه و عین و از سفراى امام صاحب الزمان(علیه السلام) است، او شیخ مفید(رحمه الله) را درک نموده و در مجلس درس سیّد مرتضى و شیخ طوسى(رحمه الله) حاضر مى شده است. ابوالفرج براین مورد اشکال وارد کرده است.^([4])

در کتاب اعیان الشیعه از او به عنوان «حسنى» یاد شده، به
خلاف فهرست منتجب الدّین که از او به عنوان «حسینى» نام برده است.^([5]) امّا آنچه مسلم است و در حاشیه الفهرست به چشم مى خورد حسینى صحیح باشد.^([6])