مزارات ایران و جهان اسلام

این بقعه در هیجده کیلومترى شمال شهر سارى، در روستاى جامخانه و در خیابان شهید حسن بالویى واقع است.

این آرامگاه مستطیل شکل و به ابعاد 20×10 متر است که شامل سه اتاق تو در تو است. مدخل امامزاده از جانب شمال و جنوب است. قبر امامزاده در وسط قرار گرفته و با تیغه اى به دو قسمت تقسیم شده که پشت آن آشپزخانه است. دو تالار در هر طرف مرقد وجود دارد که سقف آنها به اضافه سقفِ اتاقِ وسط، لمبه کوبى و جدیدسازاست و توسّط دربى به مرقد راه مى یابد. به جاى صندوق و ضریح، سکویى با استفاده از پوشش کاشى به ارتفاع 5/1 متر بالا آورده اند و بر روى آن پارچه هاى سبز انداخته اند. طول و عرض قبر را نیز 5/2 متر تعبیه نموده و درست در وسط این فضا که اتاقى 6×5 متر است قرار دارد.

زمین زیارتگاه حدود 1472 متر مربع است و دو درخت آزاد تنومند در آن مشاهده مى شود. در صحن امامزاده چهار اتاق به عنوان زائرسرا در حال ساخت است.

خفته در مزار را از فرزندان امام موسى کاظم(علیه السلام) دانسته اند که دلیلى بر آن اقامه نشده است و از طرفى او را برادر بزرگتر امامزاده عبدالله مدفون در همین روستا ذکر نموده اند که بر این اساس مى توان احتمال داد که وى سیّد أحمد بن محمّد الشعرانى بن على بن حسین بن محمّد بن عبیدالله الأمیر بن عبدالله بن حسن بن جعفر الخطیب بن حسن المثنى بن امام حسن(علیه السلام)مى باشد. او سیّدى جلیل القدر، عظیم الشأن و از بزرگان سادات طبرستان بود.^([1])

امام فخر رازى، نسل حسین بن محمّد بن عبیدالله الامیر را در شهر رى و اصفهان ذکر نموده است.^([2])

ابوطالب مروزى، براى وى سه فرزند به اسامى: یحیى که فقیهى زاهد و عالمى واعظ در طبرستان = سارى بود و حسن و على ذکر مى نماید و مى نویسد: على بن حسین بن محمّد بن عبیدالله الأمیر داراى نه فرزند بوده که تنها از دو فرزند او نسل باقى مانده که یکى از آنها سیّد محمّد، پدر امامزاده احمد است.^([3])

ابن طقطقى، فرزندان محمّد را هفت تن به اسامى: ابوالقاسم زید، على، یحیى، ابوالعبّاس محمّد، ابواحمد حسن، ابوطالب عبدالله و احمد ذکر مى نماید و مى نویسد: کان أولادهم بالساریّه بطبرستان; فرزندان ایشان در شهر سارى طبرستان بودند. او از محمّد بن اسماعیل بن زید بن محمّد بن حسن الشعرانى نقل مى کند که; زید و على فرزندان محمّد شعرانى، نخستین سادات از این خانواده هستند که به طبرستان مهاجرت کردند.^([4])

آنچه از کتب انساب بدست مى آید این خاندان به زهد و تقوى شهرت داشته و در زمانِ حکومت حسن بن على الاطروش به سارى و طبرستان مهاجرت نموده و از موقعیّت بسزایى برخوردار بودند.