مزارات ایران و جهان اسلام

این بقعه در هشت کیلومترى جنوب خاورى محمّدآباد (مرکز بخش دودانگه) و در خارج از روستاى ورمرزآباد واقع شده است.

بقعه بر روى تپّه اى مشرف بر شالیزارهاى دشت فریم واقع شده و میان روستاى ورمرزآباد و دینه سر قرار دارد. بنا متعلّق به دوره قاجاریّه و به صورت مستطیل به ابعاد 5×8 متر است که بخشى از آن شامل ایوان چوبى است که خود مدخل اصلى حرم است که درب آن از جانب مشرق باز مى شود. پس از عبور از این فضا، به اتاق کوچکى به ابعاد 5×5 متر مى رسیم که توسّط یک پله بزرگ به آن راه دارد و صورت دو قبر در آن مشاهده مى شود. مرقد امامزاده را به ارتفاع هشتاد سانتى متر بالا آورده اند و پارچه هاى سبز روى آن انداخته اند. بام بقعه حلب سر است.

زمین زیارتگاه حدود هزار متر است. در کنار درب اصلى صحن، اتاقکى اخیراً ساخته اند که قبر شهیدى در آن است. گویند که امامزاده احمد بهمراه خواهر یا همسرش در اینجا سکونت داشته و به ارشاد خلق مشغول بوده است. از میان امامزادگانى که به اسم احمد و بهمراه خواهر خود در طبرستان سکونت داشته باشد جز احمد بن عبدالله بن حسن الاعور بن محمّد الکابلى بن عبدالله الاشتر بن محمّد نفس الزکیّه بن عبدالله المحض بن حسن المثنى بن امام حسن(علیه السلام) کسى دیگرى در کتب انساب یافت نشده است. او دو خواهر به اسامى خدیجه و آمنه داشته است. ظاهراً وى بهمراه پدر خود از کوفه به طبرستان مهاجرت نموده است. هجرت او با برخى از پسر عموهاى خود به طبرستان و سارى صورت گرفته و حتّى یکى از آنها در سال 261 هـ . ق در سارى وفات یافته است. بعید نیست که وفات سیّد احمد و یکى از دو خواهرانش که در این بقعه مدفونند در دهه آخر قرن سوّم هجرى باشد.^([1])