مزارات ایران و جهان اسلام

در هیجده کیلومترى جنوب شهر سارى و در سمت راست جاده دودانگه، روستاى سرسبز و زیباى امره واقع شده که در آن یازده بقعه کوچک و بزرگ وجود دارد.

یکى از آن بقاع متبرکه که از شهرت بسزایى برخوردار است، بقعه متبرکه امامزاده سیّد محمّد است که اخیراً به طرز باشکوهى بازسازى شده است.

بقعه، بر بالاى تپّه اى مشرف بر تمام روستا واقع شده و چشم انداز آن بسیار عالى و فوق العاده دیدنى و زیبا است.

مدخل اصلى حرم که شبستان زنانه هم دارد، اتاقى به شکل مستطیل به طول دوازده متر و عرض شش متر است که پس از عبور از این فضا به حرم هشت ضلعى امامزاده مى رسیم که هر یک از اضلاع آن حدود دو متر است و شش پنجره در اطراف اضلاع آن جهت نورگیرى بکار برده اند. ضریحى آلومینیومى به طول دو متر و عرض 5/1 متر در وسط حرم قرار دارد و داخل حرم نیز پس از یک متر مرمرکارى دیوار آن، کاشیهاى سبز بسیار عالى تزیینى بکار برده اند که ابهّت خاصّى به حرم داده است.

گنبدى بسیار عالى و مرتفع به قطر نه متر و ارتفاع پانزده متر به شکل پیازى بر بالاى بقعه استوار است که دوازده پنجره کوچک جهت نورگیرى در ساقه کوتاه آن تعبیه نموده اند.

در جانب چپ بقعه شبستان بسیار بزرگ مردانه در حال احداث است که طول آن هفده و عرض آن 5/7 متر است که هفت پنجره جهت نورگیرى تعبیه شده و به جانب جنوب، رو به کوهها و باغات روستا که جلوه خاصّى به حرم داده است باز مى شود. دربى نیز در انتهاى همین شبستان به حرم راه دارد.

مساحت کل حیاط بقعه حدود پنج هزار مترمربع است و سه اصله درخت تنومند آزاد در سه طرف بقعه است که ارتفاع یکى از آنها بیش از بیست متر است. به جهت موقعیّت خاص بقعه و چشم انداز زیبا و بروز کرامات از خفته در آن، سیل زایران از دیگر شهرها به بقعه مى آیند و باعث رونق و توجّه اهالى به این مزار کثیر الانوار شده است.

خفته در مزار بدون شک از نوادگان امام حسن مجتبى(علیه السلام) و برادر سیّد ابوالحسن و سیّد مهدى مدفون در همین روستا است. نسب شریفش با دوازده واسطه به امام دوّم شیعیان منتهى مى شود که از قرار ذیل است: سیّد محمّد بن أبى احمد محمّد الداعى بن عبیدالله بن زید بن محمّد بن یحیى بن محمّد الأعلم بن عبیدالله بن محمّد بن عبدالرحمن الشجرى بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن(علیه السلام).^([1]) او سیّدى جلیل القدر، عظیم الشأن و از بزرگان سادات حسنى در قرن پنجم هجرى بوده است. وفات او به احتمال قوى در ثلث آخر قرن پنجم هجرى مى باشد،^([2]) براى اطّلاع بیشتر از زندگانى برادر و پدر او به امامزاده ابوالحسن و سید مهدى مدفون در همین روستا مراجعه گردد.