- سه شنبه ۱ مهر ۹۳
این بقعه در شش کیلومترى باختر محمّدآباد (مرکز بخش دودانگه) بر بالاى کوهى مشرف بر روستاى کهنه ده و شلدره، واقع شده و در عین سادگى از ابهّت و چشم انداز فوق العاده اى برخوردار است.
بقعه به شکل مستطیل و به ابعاد 8×4 و ارتفاع 30/2 سانتى متر، شامل دو اتاق تو در تو است که درِ آن از جانب شمال باز مى شود و بام بقعه حلب سر است. قبر امامزاده در اتاق دوّم قرار دارد و به وسیله آجر و سیمان به اندازه یک و ده سانتى متر بالا آورده و طول آن را دو متر و عرض آن یک متر ساخته اند و پارچه سبز بر روى آن انداخته اند.
امامزاده را به «چهل دیگ» نیز مى خوانند. گویند که چهل دیگ یا خمره طلا در پیرامون بقعه دفن شده است. از اینرو، بارها اطراف بقعه را کندند، خدا عالم است که آیا چیزى بدست آوردند یا نه؟
خفته در مزار را اهالى یحیى زاهد مى خوانند اما نسب او را نمى دانند. اگر این ادّعا و شهرت محلّى صحیح باشد آن وقت تنها سیّد حسنى که نام او یحیى و ملقّب به زاهد و در سارى و نواحى آن مى زیسته، سیّد بزرگوار حضرت یحیى بن حسین بن محمّد بن عبیدالله الأمیر بن عبدالله بن حسین بن جعفر الخطیب بن حسن المثنى بن امام حسن مجتبى(علیه السلام)مى باشد که به عنوان خلیفه، زاهد، عالم و واعظ مشهور بوده و در طبرستان مى زیسته و دو فرزند داشته که در سارى و آمل سکونت داشته اند.([1])
ظاهراً سیّد یحیى در جریان دولت علوى طبرستان به این منطقه مهاجرت کرده و علاوه بر زهد و تقوى، در وعظ و خطابه نیز تسلّط کافى داشته و از دعات حسن بن على الاُطروش متوفّاى 304 هـ . ق در این منطقه بوده است. وفات سیّد یحیى باید در ثلث اوّل قرن چهارم هجرى باشد.([2])دو تن از پسرعموزادگان وى نیز به گفته ابوطالب مروزى و ابن طقطقى در طبرستان مى زیسته اند.([3])
- ۱۸۴۵
- ادامه مطلب
