مزارات ایران و جهان اسلام

این بقعه در هیجده کیلومترى شمال شهر سارى، در روستاى جامخانه واقع است.

بقعه به شکل مستطیل به ابعاد 13×5 متر است که شامل دو اتاق تو در توست. درب بقعه از جانب شمال باز مى شود و مرقد امامزاده پس از عبور از اتاق اوّل، در اتاق دوّم قرار دارد و قبر را به اندازه 2×2 متر و به ارتفاع هشتاد سانتى مترى بالا آورده اند و پارچه سبزى روى آن نهاده اند. قدمت بنا حدود پنجاه سال است.

زمین زیارتگاه که به عنوان قبرستان عمومى از آن استفاده مى کنند بیش از سه هکتار است. سرویسهاى بهداشتى و غسّالخانه در زاویه اى از صحن قرار گرفته و مرتب است.

از هویّت صاحب مرقد اطّلاعى حاصل نشد. اما به گفته دکتر منوچهر ستوده که مى نویسد: «اطراف امامزاده گورستان قدیمى است». حکایت از قدمت این مکان دارد که در طول زمان بازسازى شده و هویّت خود را از دست داده است.^([1])

برخى نیز او را عبدالله طالب برادر کوچک تر سیّد أحمد مدفون در همین روستا مى دانند. که در این صورت احتمال قوى داده مى شود که مدفون در بقعه سیّد عبدالله أبوطالب بن محمّد الشعرانى بن على بن حسین بن محمّد بن عبیدالله الأمیر بن عبدالله بن حسن بن جعفر الخطیب بن حسن المثنى بن امام حسن(علیه السلام) باشد. زیرا ابن طقطقى فرزندان سیّد محمّد شعرانى را ساکن در سارى ذکر نموده که دو تن آنها سیّد عبدالله ابوطالب و احمد نام داشته اند که ظاهراً عبدالله ابوطالب به عبدالله طالب تصحیف شده است.^([2])