مزارات ایران و جهان اسلام

شخصیّت مدفون در این بقعه را «سلطان محمّد طاهر» از فرزندان امام موسى کاظم (ع) نامیده‏اند.

این آرامگاه در دهکدة «سلطان محمّد طاهر» در ناحیة بیشة بابل واقع شده و بنایى است که از داخل و خارج داراى طرح هشت ضلعى می‌باشد.

در هر ضلع از داخل، طاقنماهاى کم عمقى قرار دارد و بالاى هر یک از آن‏ها، طاقنماهاى کم عمقى قرار دارد و بالاى هریک از آن‏ها، طاقنماهایى کوتاه است. بالاى این طاقنماها، سقف مدورى از داخل زده‏اند. شمسه‏اى رنگین نیز در وسط طاق قرار دارد. داخل بنا سفیدکارى است. صندوقى قاب و آلت‏کارى، در وسط بنا به ابعاد 38/1×15/1×65/2 مزار امامزاده را پوشانده است. ضریحى مشبک به دور این صندوق قرار دارد. در هریک از اضلاع خارج، یک طاقنماى بلند کم عمق قرار دارد که بالاى آن، دو کتیبة دندانه آجرى و دو ردیف کاشى‏کارى است. بالاى آن‏ها نیز قرنیس‏هاى سینه کفترى و بالاى قرنیس‏ها، تزیینات دندانه‏اى است. بام بنا، کلاه درویشى است. کل ارتفاع بنا در حدود 22 متر است. این بنا داراى دو در قدیمى ورودى است که یکى از درها را به سرقت برده‏اند. بالاى هر دو در، دو «خفنگ» نورگیر مشبک بسیار ظریف و پرکار قرار دارد. در باقیمانده که در قسمت شرقى واقع است، بسیار ظریف است و کنده‏کارى‏هاى زیبا دارد. هر لنگة آن داراى چهار پاسار، دو تنگه و یک قسمت میانى است. ساختمان این مقبره، به وسیلة امیر مرتضى الحسینى ـ پسر سیّد على، نوادة میربزرگ ـ شروع و توسّط پسرش، امیر محمّدالحسینى و پس از امیر محمّد، پسرانش، امیر عبدالکریم و امیر عبدالرحیم، ادامه یافت تا این‏که در دوران امیر رضى الدّین الحسینى به سال 875 ه.ق به اتمام رسید.