امامزاده ابوطالب و حسین ـ بهبهان  {خیابان امام حسین(ع) }

مشهور به «شاهزاده ابوطالب و حسین»، بقعه این امامزادگان در خیابان امام حسین(علیه السلام)شهر بهبهان قرار دارد. هم چنین این امامزادگان به «پیرک کربلایى سلمان» نیز خوانده مى شود; زیرا خادم اوّلیه این امامزاده مرحوم کربلایى سلمان بوده است.

اصل بقعه اتاق مربّع شکلى به ابعاد 8×8 متر و داراى چهار صفّه کوتاه با طاق جناغى مى باشد که چهار زاویه اتاق را با چهار طاق نما به دایره تبدیل نموده و سپس گنبد عرق چینى بنا را بر آن ساخته اند. در شمال بقعه، شبستان بزرگى به ابعاد 4×9 متر قرار دارد. در وسط بقعه، ضریح چوبى به ابعاد 4×2 متر نصب است که به صورت گهواره اى مى باشد و با رنگ زرد طلایى نقّاشى شده است. در ساقه گنبد هشت پنجره جهت نورگیرى قرار دارد. بر بالاى فضاى خارجى گنبد، گنبد دیگرى به صورت کلاه خودى آهنى اضافه نموده اند. درِ بقعه از جانب شمال باز مى شود و زمین زیارتگاه حدود 200 مترمربّع مى باشد که در آن اتاقى براى خادم قرار دارد.

بر اساس شهرت محلّى، امامزاده ابوطالب و حسین از فرزندان حضرت احمد بن موسى(علیه السلام)مى باشند. با وجود این که چنین ادّعایى از سوى علماى بزرگ انساب رد شده و قایل به عدم تداوم نسل براى شاه چراغ مى باشند و تنها برخى از علماى انساب براى احمد بن موسى(علیه السلام)یک دختر قایلند. مؤلّف کتاب شجرة طیّبه به نقل بعضى از کتب غیر مستند، مى نویسد: «امام موسى کاظم(علیه السلام)دو پسر به نام احمد داشت، یکى خواجه احمد و آن دیگر احمد رضاست. خواجه احمد فرزندانى به نام حسین، ابوطالب، على و زید داشت که روى به ولایت الموت نهادند و همراه آنان یک غلام به نام مقبل بود. امیر تیمور گرگانى نقل مى کند که فرزندان احمد بن موسى(علیه السلام)، حسین و ابوطالب به قریه کوشک دشت آمده و در این مکان به شهادت رسیده اند و غلام آنان نیز کنار آن ها دفن شده است».

متأسّفانه، تمام این ادّعا بى اساس و مخالف کتب متداول و معتبر انساب است. درباره نسب این امامزاده باید تحقیق بیشترى صورت گیرد.

منابع: المجدى فى انساب الطالبییّن: 107، الشجرة المبارکه فى انساب الطالبیّه: 77، عمدة الطالب فى انساب آل ابى طالب: 197، شجرة طیبه یا امامزادگان بهبهان: 89 ـ 91.