بقعة این امامزاده در روستای «وشته» در هشت کیلومتری مرکز شهرستان طالقان (شهرک) در ضلع جنوبی رودخانه شاهرود و 700 متری شمال غار بادامستان واقع شده است.

بقعة اصلى، شامل برج آرامگاهى چند ضلعى مى‏باشد که داراى گنبد دو پوشه بوده و در گوشه‏هاى زیر گنبد آن گوشواره‏هایى اضافه شده است. مصالح بنا از سنگ لاشه و ملات گچ سنّتى است و تمامى سطوح داخلى آن با گچ اندود شده است. داخل بقعه ضریح فلزى وجود دارد که قدمت آن به یک دهه نیز نمى‏رسد.

در ضلع غربى ‏بقعة اصلى اتاق مستطیل شکلى وجود دارد که ورود به داخل امامزاده از طریق آن و با گذر از درى چوبى‏ و دو لَتی نسبتاً زیبایى امکان پذیر مى‏شود که داراى دو خط کتیبه منبّت کارى مى‏باشد. در عبارت حک شده روى درآمده است: «بتاریخ سنه خمس ثمانین مأتین بعد الف (1285) من الهجرة النبویه. عمل استاد میرزا جانى ابن مرحوم ملامهدى کورانى. حرّره محمّد حسین».

در سمت شمال مقبرة اصلى و اتاق مجاور آن، اتاق‌ها و راهروهایى وجود دارد که قدمت آن به حدود نیم قرن اخیر مى‏رسد و فاقد هر گونه ویژگى هنرى خاص مى‏باشد.

با توجّه به شواهد و مدارک باستان شناختى و مشخصات بنا و مقایسه آن با موارد مشابه، بنظر مى‏رسد قدمت بناى مقبرة اصلى به قرن هشت یا نه هجرى تعلّق داشته باشد.

مرمّت بنا در دوره‏هاى مختلف و اضافه کردن الحاقاتى به آن در سال‌هاى گذشته، تغییراتى را در بنا بوجود آورده که ماهیّت آن‏را دگرگون کرده است.

در مورد نسب امامزاده یوسف بین اهالی اختلاف نظرهایى وجود دارد و اما برخی از اهالی امامزاده یوسف را از
نوادگان امام موسی کاظم ‰ می‌دانند که سندی بر این
ادّعا ارایه نشده است.

برخی نام امامزاده محمّد یوسف می‌دانند.
پژوهشگران براساس کتب انساب معتقدند که شخص
مدفون در این بقعه به احتمال قرین به یقین سیّد ابوالفتح یوسف بن حسین بن قاسم بن علی بن قاسم بن علی الزانکی
بن اسماعیل بن حسن بن زید بن امام حسن ‰ است که در قرن چهارم هجری قمری می‌زیسته است. او چهار برادر
به اسامی احمد، حسن، ابراهیم و ابوطاهر محمّد دارد
که همگی آنان در ری و نواحی آن سکونت داشته و
بزرگان سادات بوده‌اند.

در ضلع شمال غرب امامزاده یوسف قبرستان وسیعى
وجود دارد که متعلّق به دوران اسلامى بوده و هم اکنون
نیز اهالى و روستاهاى اطراف اموات خود را در آن‏جا
دفن مى‏نمایند.

اطراف امامزاده یوسف و غار وشته، درختان بادام
فراوانى وجود دارد که بخش عمدة آن درختان
وحشى بادام مى‏باشند و به همین علّت آن ناحیه را
بادامستان مى‏نامند.

این بناى ارزشمند به شمارة 7076 و در تاریخ 12/11/1381 در فهرست آثار ملّى و تاریخی به ثبت رسیده است.