- دوشنبه ۲۴ شهریور ۹۳
بقعة این امامزاده در خارج از روستاى دهسرخ در 50 کیلومترى شهر مشهد و در جاده نیشابور، بر روى تپّه‌ای با چشم انداز فوق العاده زیبا واقع شده و مشهور به «سیّد عبدالعزیز» است.
هستة مرکزى بنا به صورت 8 ضلعى است و هر یک از اضلاع آن به اختلاف بین 2 و 4 متر مىباشد و درِ آن از جانب مشرق باز مىشود و درى در جانب مغرب دارد. دو پنجره جهت نورگیرى در شمال و جنوب آن طرّاحى شده و در وسط اتاق، صورت قبرى است که توسّط ضریحى آهنى به ابعاد 20/2×30/1 متر محافظت مىشود. گنبد بنا به شکل شلجمى و به قطر 6 و ارتفاع 6 متر از آجر ساخته شده و با رنگ سبز نقاشى شده است. کف و ازارة حرم تا یک متر با سنگ مرمر آراسته شده و چهار طاقچه در اضلاع دو متری بنا احداث شده است. این بنا در حدود 80 سال قبل ساخته شده و در سالیان اخیر اطراف آن مسطح و قصد احداث بناى بزرگتر را دارند.
بنای اصلی متعلّق به دورة قاجاریّه بود که به شمارة 6669 و در تاریخ 10/10/1381 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده بود که متأسّفانه در سالیان اخیر تخریب شد.
صحن اصلى این زیارتگاه قریب به هزار متر مربع است که به صورت قبرستان از آن استفاده مىشده است. در شرق صحن الحاقى، زایر سرا با 17 اتاق، سرویسهاى بهداشتى، آشپزخانه در مساحت 200 متر مربّع احداث شده و کل مجموعه حدود یک هکتار است.
به اعتقاد اهالى، امامزاده سیّد عبدالعزیز فرزند عبداللَّه بن امام موسى کاظم است که ظاهراً بین عبدالعزیز و عبداللَّه چندین واسطه از قلم افتاده است زیرا علماى انساب براى عبداللَّه بن موسى فرزندى بنام عبدالعزیز ثبت نکردهاند. اشعار ذیل در مدح امامزاده سیّد عبدالعزیز سروده شده است:
مــزار سـیدى والاسـت اینجا پریشان از غمش دلهاست اینجا
یقین دارم که این فرزند از مهر کنـار مادرش زهراسـت اینجا
گلــى زیبا در اینجا گشته پرپر شـده ده سـرخ از بویش معطر
اگر خواهی نسـب از او بدانى عزیزاست زادة موسى بن جعفر
- ۱۹۸۳
- ادامه مطلب
