بقعة این امامزاده در روستاى نیوشت، در 25 کیلومترى شمال غرب شهر ساوه، بعد از روستاى سقانلیق واقع شده و به «فاطمه بنت مرداویج» نیز مشهور است.

ساختمان بقعه که از آثار دورة صفویّه است شامل، یک ایوان ورودى و یک فضاى آرامگاهى (حرم) است. بر روى اتاق مرقد، یک گنبد آجرى هشت ترک قرار دارد که بر روى ساقه‏اى نسبتاً بزرگ استوار است.

درِ ورودى ایوان در سمت جنوب واقع شده و در سالیان اخیر مرمّت شده است. حرم از داخل مدوّر و به قطر 6 متر است و در دو طرف شمال و غرب طاقچه‏اى دارد و در جنوب آن محرابچه‏اى طرّاحى شده است. مرقد حدود یک متر از کف بقعه ارتفاع دارد و داراى پوشش گچى است. در گذشته روى مرقد صندوق چوبى قدیمى وجود داشته که بر اثر حفّارى در حدود چهل سال قبل شکسته و بقایاى آن در جایى نگهدارى مى‏شود.

بدنه داخل حرم در قسمت ازاره، گچکارى شده بود که اکثر آن فروریخته و آجرهاى قدیمى بنا ظاهر گشته و سپس مرمّت شده است. در بالاى ازاره، طرح‏هاى آجرکارى به صورت طاقنما است. یک نورگیر مشبک چوبى و با طرح لوزى در داخل حرم جهت تهویه هوا طرّاحى شده است. در جوار بقعه، مسجدى قرار دارد که داراى ایوان و شبستان است. شبستان آن داراى 9 گنبد کوتاه ضربى است و در گنبد میانى، یک نورگیر تعبیه شده است.

از جمله آثار بجا مانده در بقعه، یک جفت درِ چوبى ساده قدیمى، دو نقّاشى پشت شیشه به ابعاد 15×20 سانتى‏متر با نوشته یا ابا عبداللَّه الحسین ‰ و یا حضرت فاطمه … است.

قطعاتى از صندوق چوبى بقعه، موجود در ایوان که با کنده‏کارى ظریف کتیبه‏اى به این صورت دارد: «الواحد الصمد الملک للَّه، الواحد القهار، الملک للَّه، الواحد...» زمینه کتیبه گلدار است و در قسمتى از نوار عرض صندوق، کنده‏کارى اسلیمى گلدار دارد. داخل ایوان بقعه، سنگ قبرى است که تاریخ 1260 هـ . ق را دارد.

چنار بسیار قدیمى در غرب بقعه وجود دارد که عمر آن را قریب به هزار سال تخمین زده‏اند. بیشتر اهالى، این بقعه را محل دفن امامزاده‏اى با نام عبداللَّه و از نوادگان امام موسى کاظم ‰ مى‏دانند. اما به اعتقاد کارشناسان میراث فرهنگى، این بقعه مدفن فاطمه بنت شجاع یا فاطمه بنت مرداویج است. ظاهراً کتیبه صندوق این ادّعا را تایید مى‏کرد که متأسّفانه از بین رفته است.

سیّد اسحاق حیدری نسب شخص مدفون را به جهت مدفون بودن سیّد قاسم از نوادگان امامزاده اسحاق در روستای غازم آباد، این بقعه را متعلق به پدر سیّد قاسم و نسبش را با نُه واسطه به امام موسی کاظم ‰ منتهی می‌داند که از قرار ذیل است:

عبدالله بن مهدی بن محمّد بن قاسم بن احمد بن اسحاق بن ابراهیم بن موسی ابی‌سبحه بن ابراهیم المرتضی بن امام موسی کاظم ‰ . وفات سیّد عبدالله را به سال 466 هـ . ق نوشته‌اند.

بقعة امامزاده عبدالله، به شمارة 1308 و در تاریخ 20/10/1355 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده و در سالیان اخیر مرمّت شده است.

800x600

42.امامزاده عبداللَّه ـ ساوه‏

بقعة این امامزاده در روستاى نیوشت، در 25 کیلومترى شمال غرب شهر ساوه، بعد از روستاى سقانلیق واقع شده و به «فاطمه بنت مرداویج» نیز مشهور است.

ساختمان بقعه که از آثار دورة صفویّه است شامل، یک ایوان ورودى و یک فضاى آرامگاهى (حرم) است. بر روى اتاق مرقد، یک گنبد آجرى هشت ترک قرار دارد که بر روى ساقه‏اى نسبتاً بزرگ استوار است.

درِ ورودى ایوان در سمت جنوب واقع شده و در سالیان اخیر مرمّت شده است. حرم از داخل مدوّر و به قطر 6 متر است و در دو طرف شمال و غرب طاقچه‏اى دارد و در جنوب آن محرابچه‏اى طرّاحى شده است. مرقد حدود یک متر از کف بقعه ارتفاع دارد و داراى پوشش گچى است. در گذشته روى مرقد صندوق چوبى قدیمى وجود داشته که بر اثر حفّارى در حدود چهل سال قبل شکسته و بقایاى آن در جایى نگهدارى مى‏شود.

بدنه داخل حرم در قسمت ازاره، گچکارى شده بود که اکثر آن فروریخته و آجرهاى قدیمى بنا ظاهر گشته و سپس مرمّت شده است. در بالاى ازاره، طرح‏هاى آجرکارى به صورت طاقنما است. یک نورگیر مشبک چوبى و با طرح لوزى در داخل حرم جهت تهویه هوا طرّاحى شده است. در جوار بقعه، مسجدى قرار دارد که داراى ایوان و شبستان است. شبستان آن داراى 9 گنبد کوتاه ضربى است و در گنبد میانى، یک نورگیر تعبیه شده است.

از جمله آثار بجا مانده در بقعه، یک جفت درِ چوبى ساده قدیمى، دو نقّاشى پشت شیشه به ابعاد 15×20 سانتى‏متر با نوشته یا ابا عبداللَّه الحسین ‰ و یا حضرت فاطمه … است.

قطعاتى از صندوق چوبى بقعه، موجود در ایوان که با کنده‏کارى ظریف کتیبه‏اى به این صورت دارد: «الواحد الصمد الملک للَّه، الواحد القهار، الملک للَّه، الواحد...» زمینه کتیبه گلدار است و در قسمتى از نوار عرض صندوق، کنده‏کارى اسلیمى گلدار دارد. داخل ایوان بقعه، سنگ قبرى است که تاریخ 1260 هـ . ق را دارد.

چنار بسیار قدیمى در غرب بقعه وجود دارد که عمر آن را قریب به هزار سال تخمین زده‏اند. بیشتر اهالى، این بقعه را محل دفن امامزاده‏اى با نام عبداللَّه و از نوادگان امام موسى کاظم ‰ مى‏دانند. اما به اعتقاد کارشناسان میراث فرهنگى، این بقعه مدفن فاطمه بنت شجاع یا فاطمه بنت مرداویج است. ظاهراً کتیبه صندوق این ادّعا را تایید مى‏کرد که متأسّفانه از بین رفته است.

سیّد اسحاق حیدری نسب شخص مدفون را به جهت مدفون بودن سیّد قاسم از نوادگان امامزاده اسحاق در روستای غازم آباد، این بقعه را متعلق به پدر سیّد قاسم و نسبش را با نُه واسطه به امام موسی کاظم ‰ منتهی می‌داند که از قرار ذیل است:

عبدالله بن مهدی بن محمّد بن قاسم بن احمد بن اسحاق بن ابراهیم بن موسی ابی‌سبحه بن ابراهیم المرتضی بن امام موسی کاظم ‰ . وفات سیّد عبدالله را به سال 466 هـ . ق نوشته‌اند.

بقعة امامزاده عبدالله، به شمارة 1308 و در تاریخ 20/10/1355 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده و در سالیان اخیر مرمّت شده است.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman","serif";}