مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاده در ضلع شمالى بلوار خواجه نصیرالدّین طوسى  تقریباً مقابل بقعه سیّد بشیر ـ در شهر ساوه واقع شده و به «شاهزاده حسین» مشهور است.

ساختمان بقعه که از آثار قرن هشتم هجرى است، شامل یک ایوان ورودى در میان دو حجره بزرگ و یک فضاى آرامگاهى مربّع شکل است. پلان اتاق مرقد چهارگوش بوده و یک گنبد نیم کروى آن را دربرگرفته که نماى خارجى آن کاهگل و داخل آن آجرى است. دیوارهاى حرم تا ارتفاع 90 سانتى‏متر با کاشى‏هاى سبز رنگ پوشیده شده و الباقى گچ اندود است.

در شمال بقعه، ایوانى وجود دارد که تاریخ حک شده روى یکى از کاشى‏هاى دیوار آن نشان دهنده آن است که حرم مطهّر در سال 1322 هـ . ق در زمان سلطنت مظفرالدّین شاه قاجار بازسازى شده است. در داخل ایوان، کتیبه‏اى به خط نستعلیق سفید رنگ، روى زمینه کاشى سرمه‏اى دیده مى‏شود.

درِ نفیس منبت‏کارى ورودى بقعه، جدیدساز است و اساس پنج تن آل عبا Œ بروى آن نقش بسته و در بالاى آن متن ذیل نوشته شده است: «آستانه مبارکه امامزاده شاهزاده حسین ابن موسى الکاظم ‰».

در مجاورت بقعه، آب انبارى به قدمت بناى بقعه وجود دارد. در میان حرم، صورت قبرى است که به اندازه 70 سانتى‏متر از کف بقعه ارتفاع دارد و با کاشى‏هاى 15×15 سانتى‏مترى آبى فیروزه‏اى در سال 1379 هـ . ش تزیین شده است.

در سالیان اخیر، علاوه بر ساخت و نصب ضریح بر روى مرقد، مى‏توان به سنگ فرش داخل حرم، مرمّت قسمت‏هاى آسیب دیده، دیوارکشى و محصور نمودن قسمتى از محوّطه، ساخت حجرات خانوادگى و سرویس‏هاى بهداشتى و توسعه فضاى سبز را نام برد.

درباره شخص مدفون در بقعه، دیدگاه واحدى است و امامزاده حسین را از نوادگان حضرت امام موسى کاظم ‰ مى‏دانند. برخی احتمال داده‌اند
که وی فرزندِ امامزاده سیّد بشیر مدفون در مقابل همین بقعه می‌باشد.

بقعة امامزاده حسین به همراه سایر بناهاى وابسته به شمارة 2756 و در تاریخ 22/4/1379 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده است.