- سه شنبه ۲۵ شهریور ۹۳
بقعة این امامزاده در جنوب روستاى جوجین از دهستان قرهچاى، جادّه قدیم ساوه به قم و در 29 کیلومترى جنوب غربى شهر ساوه واقع شده و به «شاهزاده زکریّا و سیّد زکریّا» مشهور است.
ساختمان بقعه از آثار قرن 8 و 9 هجرى قمرى است که در ابتدا به صورت یک بناى برجى شکل بوده اما در تعمیرات سدههاى قبل با احداث یک ایوان و شبستان الحاقى، صورت بنا را به پلان چلیپایى تغییر دادهاند. مصالح اصلى بنا در پى، سنگ و قلوه سنگ و ملات ساروج و در بدنه، خشت و در بام آن کاه و گل مىباشد.
اتاق مرقد به صورت هشت ضلعى است و هشت طاقنماى کم عمق در هر یک از اضلاع دارد. گنبد بنا به صورت عرقچینى و بر ساقهاى نسبتاً بلند قرار دارد و سه نورگیر مشبک آجرى در ساقه آن طرّاحى شده است. در زیر گنبد، آجر کارىهایى با طرحهاى ترنجى مشاهده مىشود. در فاصله نورگیر با گلوبند گنبد، نقوش سرو و ترنج به رنگ قرمز قرار دارد. کتیبه برجستهاى به خط ثلث به رنگ سفید بر زمینه زرد در داخل حرم به چشم مىخورد که بخشى از کتیبه آن چنین است: «بقعه مبارکه... مقرب الخاقان على خان... بسعى و اهتمام 1270 ابن مرحوم...» و آیاتى از سوره جمعه.
یک درِ دو لنگه چوبى ساده و فاقد کتیبه در داخل
شبستان نصب است. در صحن بقعه، گورستان قدیمى و
جدید روستا قرار دارد.
دربارة شخص مدفون در این بقعه دو دیدگاه است. برخى او را از نوادگان امام سجّاد مىدانند. عدّهاى دیگر سیّد زکریّا را پسرعموى سادات انجدان و از نوادگان حضرت امام
صادق به شمار مىآورند. بر این اساس، برخى از پژوهشگران احتمال دادهاند که شاید وى سیّد زکریّا بن شعیب بن عبیداللَّه المهدى بن احمد المعمر بن اسماعیل الثالث بن احمد بن اسماعیل الثانى بن محمّد بن اسماعیل الاعرج بن امام جعفر صادق باشد که از مدینه به همراه برادرش سیّد مسلم بن منتطقه جبل مهاجرت نموده و در ساوه رحل اقامت افکنده
و سرانجام در نیمه دوّم قرن پنجم هجرى در روستاى جوجین وفات یافته باشد. او یک فرزند به نام سیّد احمد مکنّى
به ابوالحسن داشت.
بقعة امامزاده زکریّا به شمارة 23788 و در تاریخ 25/8/1387 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده است.
- ۲۵۹۸
- ادامه مطلب
