- سه شنبه ۲۵ شهریور ۹۳
بقعة این امامزاده در 15 کیلومترى شمال غربى فرمهین، 35 کیلومترى شهر تفرش و در میان روستاى وروان قرار دارد و نزد اهالی به «شاهزاده اسماعیل» مشهور است.
بناى امامزاده از خشت و گل و بر روى پى سنگى ساخته شده است. داخل بنا، داراى تزیینات پُرکار نقّاشى و گچبرى مىباشد. مقابل در ورودى، سکویى قرار دارد که گفته مىشود، قبر غلام امامزاده اسماعیل است.گنبد بنا، از داخل مخروطى شکل و از بیرون مطبّق مىباشد. در داخل بقعه، کتیبهاى قرار دارد که نشان از تعمیر بقعه به سال 1360 هـ. ق است.
مرقد امامزاده، حدود 40 سانتىمتر از کف بقعه ارتفاع دارد و دور آن صندوق چوبى قابدار نصب مىباشد که با جوهرى روى آن نقوش هندسى طرّاحى شده است. داخل حرم، کنده کارىهاى بسیار ظریفى بر روى گچ انجام شده که شامل نقوش گیاهى و هندسى و پرندگان مىباشد. دور تا دور گنبد، صلوات کبیره به شکل زیبایى گچبرى شده و سپس در آخر، نام بانى آن چنین آمده است: «استاد یعقوب بانى آشتیانى به انجام رسید، کتبه آقا ابراهیم بیک وروانى اعلى اللَّه مقامه 1200 هـ . ق».
گنبد بنا، از نوع خشتى یک پوش مخروطى مىباشد که از داخل با نقوش طاووس و گُل هشت پَر و نقشهاى ترنجى با رنگهاى مختلف نقّاشى شده است. پوشش خارجى بنا، کاه و گلى و بر اثر حفّارى غیر مجاز، بخشى از دیوار آسیب دیده است. زایرسراى خشتى کوچکى در مجاورت بقعه ساخته شده که بخشى از بناى مخروبة آن باقى است.
در فضاى شبستان که در نزدیکى اتاق مرقد مىباشد، مرقد سیمانى قرار دارد که طبق گفتة اهالى، غلام و خدمتکار امامزاده اسماعیل بوده است.
طبق گفتة اهالى، نسب امامزاده به امام سجّاد منتهى مىشود. آقاى کمال الدّین فراهانى معتقد است که وى از نسل حسن افطس بن على الاصغر بن امام سجّاد مىباشد.
برخی از پژوهشگران، نسب شریف امامزاده سیّد اسماعیل را با هشت واسطه به امام زین العابدین منتهى مىدانند
که از قرار ذیل است:
سیّد اسماعیل بن حسن بن محمّد بن یحیى بن حسن ابى عبداللَّه الرازى بن على ابى الحسن الشجاع الدینورى بن حسین بن حسن الأفطس بن على الاصغر بن امام زین العابدین است و سیّدى جلیل القدر، عظیم الشأن، و از بزرگان سادات تفرش و فراهان به شمار مىآمد. او جدّ بزرگوار سادات تفرش فراهان مىباشد که اولاد او در قرن ششم به بعد، در دارالمؤمنین قم سکونت داشتند.
جدّ امامزاده سیّد اسماعیل، همان سیّد جلیل القدر، على ابوالحسن الشجاع الدینورى است که به امر امام جواد به دینور مهاجرت نمود و منشأ خیر و برکات بسیارى در آن دیار شد. جدّ سوّم وى، از سادات جلیل القدر حسینى است که به جهت سکونتش در رى، به رازى مشهور شد و کنیة او ابو عبداللَّه و مردى عالم و با تقوى بود. جدّ دوّم وى، همان امامزاده سیّد یحیى مدفون در روستاى وروان است که به «آقا زیارت» مشهور و معروف است. سیّد اسماعیل، تنها یک فرزند معقّب به نام مهدى داشت. به احتمال قوى، وفات وى در نیمة نخست قرن پنجم هجرى اتّفاق افتاده و در این مکان به خاک سپرده شده است.
بقعة امامزاده اسماعیل به شمارة 13817 و در تاریخ 25/8/1384 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.
- ۱۴۶۱
- ادامه مطلب
