مزارات ایران و جهان اسلام

این بقعه در چهل و یک کیلومترى جنوب خاورى شهر سارى، در جاده چهاردانگه و خارج از روستاى سرخ ولیک بر روى تپّه اى واقع شده که چشم انداز آن فوق العاده زیباست.

بناى قبلى که از خشت و گل بوده را تخریب و بجاى آن بنایى هشت ضلعى با بام پشم سیمان (ایرانیت) در حال ساخت است. هر یک از اضلاع بقعه چهار متر و چندین پنجره در جهت هاى مختلف دارد. ایوان کوچکى به ابعاد 3×2 متر در جلوى بقعه احداث شده که به عنوان مدخل حرم از آن استفاده مى شود و درب آن از جانب مغرب باز مى شود. زمین این زیارتگاه حدود دویست متر مربع مى باشد.

این بقعه در چهل و یک کیلومترى جنوب خاورى شهر سارى، در جاده چهاردانگه و خارج از روستاى سرخ ولیک بر روى تپّه اى واقع شده که چشم انداز آن فوق العاده زیباست.

بناى قبلى که از خشت و گل بوده را تخریب و بجاى آن بنایى هشت ضلعى با بام پشم سیمان (ایرانیت) در حال ساخت است. هر یک از اضلاع بقعه چهار متر و چندین پنجره در جهت هاى مختلف دارد. ایوان کوچکى به ابعاد 3×2 متر در جلوى بقعه احداث شده که به عنوان مدخل حرم از آن استفاده مى شود و درب آن از جانب مغرب باز مى شود. زمین این زیارتگاه حدود دویست متر مربع مى باشد.

به احتمال قوى او سیّد عبّاس بن ابراهیم العطّار بن على بن عبدالرحمن الشجرى بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن(علیه السلام) است که در دستگاه حسن بن زید داعى از موقعیّت ممتازى برخوردار بوده است. وفات او باید در دهه ى آخر قرن سوّم هجرى باشد. شرح حال او و پدرش سیّد ابراهیم مدفون در سوچلما به تفصیل در این کتاب آمده است.^([1])