مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه این امامزاده در پانصد مترى مقابل جاده آسفالته رزجرد به الموت و حدود سه کیلومتر جاده خاکى تا دامنه کوه و در 18 کیلومترى شمال خاورى شهر قزوین واقع شده است.

بنا به صورت مربّع  و شامل دو اتاق مجزّاست که ایوانى مقابل دارد. اتاق مرقد به ابعاد 10×7 متر و درِ آن از جانب مشرق باز مى‏شود که ایوان بقعه است و دو پنجره در جانب جنوب دارد. بام بقعه چوبى مى‏ باشد. اتاقى به ابعاد فوق در جانب شمال بقعه به عنوان انبار و زایرسرا تعبیه شده است.
ایوان بقعه با سقف چوبى مى‏باشد که ابعاد آن 3×14 متر است. در وسط بقعه صورت قبرى مى‏باشد که صندوق چوبى در آن نصب شده است.

درباره شخصیّت مدفون در بقعه، دو دیدگاه است. برخى او را از نوادگانَ
امام موسى کاظم علیه‏السلامو عدّه‏اى دیگر او را از احفاد امام حسن مجتبى علیه‏السلام
مى‏دانند. ظاهرا قول دوّم از اهمیّت ویژه‏اى برخوردار باشد زیرا، سادات
حسنى در منطقه قزوین سکونت داشته‏اند. بر این اساس، برخى از محقّقین
بر این عقیده‏اند که شخصیّت مدفون در این بقعه، سیّد ابراهیم الضریر
القزوینى بن ابى الحسن على بن زید بن على السیّد بن عبدالرحمن الشجرى بن
قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن علیه‏السلام مى‏باشد. آنان این دیدگاه را از آن
جهت مطرح نموده‏اند که در گذشته سنگ قبرى در بقعه نصب بود که بر روى
آن نوشته شده بود: «سیّد ابراهیم بن زید بن حسن» متأسّفانه این سنگ قبر در
حفّارى‏هاى غیرمجاز از بین رفت و هویّت امامزاده نیز مخدوش گردید. به هر
حال، اگر نوشته سنگ قبر را تلقّى به قبول کنیم، با شخصیّت فوق‏الذکر هم
خوانى دارد، زیرا سیّد ابراهیم نواده زید بن امام حسن علیه‏السلام است. وى از
سادات جلیل القدر حسنى قزوین بود، او در آخر عمر نابینا و زمین گیر شد
لذا او را «ضریر» مى‏خواندند، سیّد احمد کیاء نسّابه از او به عنوان: «انّه کان
مقدّما رئیسا للسّادة القزوین فى عصره» یاد مى‏کند و مى‏نویسد: «از او نسل
زیادى در قزوین مانده است.» عمیدى نسّابه، براى سیّد ابراهیم ضریر،
برادرى به نام حسن ضریر یاد مى‏کند و مى‏نویسد: «او سه فرزندِ معقّب داشته است
که اسامى آنان عبارتند از؛ ابوطاهریحیى، زید، احمد ابو العبّاس امیرکا.»[1]