مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه این امامزاده در انتهاى روستاى علاءالدّین، به طرف باغات و شیب تند روستا واقع شده و چشم انداز آن زیبا است.

این بنا که شباهت زیادى به بقعه امامزاده اسماعیل مدفون در روستاى منصور دارد، از دوره صفویّه به یادگار مانده و داراى ایوان، گنبد، ضریح و صحن است.

ایوان بنا رو به جانب شمال باز مى‏شود و ابعاد آن 5×5/2 و به ارتفاع 8 متر مى‏باشد. در بالاى درِ چوبى و قدیمى بقعه، یک ردیف کتیبه گچبرى قرار داشته که در تعمیرات اخیر به ناگریز از بین رفته است. در دو زاویه ایوان باایجاد گوشواره و مقرنس سازى و رسمى بندى، نیم طاقى تشکیل داده ‏اند.
در طرفین ایوان، دو اتاق کوچک تعبیه شده و از انتهاى آن یک راه پلّه‏اى به طبقه دوّم راه دارد.

بقعه از داخل داراى چهار صفّه بلند به ارتفاع تقریبى 8 متر و طول و عرض 3×5 متر مى‏باشد. چهار زاویه بنا با ایجاد گوشواره به دایره تبدیل شده و در نتیجه گنبد دو پوشه بنا بر آن استوار شده است. این گنبد از داخل به صورت عرقچینى به قطر 4 و ارتفاع 3 متر است که در ساقه آن دو نورگیر تعبیه شده است و از خارج به صورت شلجمى به ارتفاع بیش از 5/4متر مى‏باشد.

در وسط بقعه، ضریح چوبى بسیار زیبا و مشبک قرار دارد که بیش از 89 سال سابقه دارد. این بنا اخیرا از سوى سازمان میراث فرهنگى مرمّت شده و بام آن ایزوگام گشته است. زمین زیارتگاه قریب به 600 مترمربّع است که به صورت قبرستان عمومى استفاده مى‏ شود.

به اعتقاد اهالى، امامزاده علاءالدّین از فرزندانِ امام هفتم علیه‏السلام است که به
مستندِ گفتارشان سندى ارائه نشده است.