مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه این امامزادگان در انتهاى روستاى رودک از بخش مرکزى بوئین زهرا، در میان قبرستان عمومى واقع شده است.

بناى ساده‏اى است که در سالیان قبل تجدید بنا شده و به صورت مربّع مستطیل و به ابعاد 6×5 متر است که در وسط آن صورت دو قبر قرار دارد که روى آن صندوق چوبى به ابعاد 1×2 متر نصب شده است. ضریح آهنى مشبکى به ابعاد 2×3 متر در کنار بقعه وجود دارد که قبلاً بر روى مرقد بوده است.

ایوان بقعه به ابعاد 60/1×6 و ارتفاع 5 متر است که در جانب جنوب بقعه قرار دارد و توسّط یک تیرآهنى استوار مانده است. مقابل ایوان شش شهید دوران جنگ تحمیلى قرار دارد. چشم انداز بقعه زیباست و چشمه آب
قناتى در کنار آن جارى است. زمین زیارتگاه حدود سیصد متر مربّع است.

در بالاى درِ ورودى بقعه، بر روى یک ردیف کاشى لاجوردى نام
امامزادگان نوشته شده و آنان را منتسب به امام هفتم علیه‏السلام کرده است. بر فراز
بقعه گنبدى غنچه‏اى به ارتفاع 2 متر قرار دارد که اخیرا ایزوگام شده است.

به اعتقاد ما خفتگان در مزار دو برادر جعفرى هستند که اسامى و نسب
آنان عبارتند از؛ على و فضل فرزندان ابى طاهر احمد قزوینى بن حسن الدبیر
بن حسین بن جعفر الشعرانى بن حسین بن على الخارض بن محمد الدیباج بن
امام جعفر الصادق علیه‏السلام که با هفت واسطه نسب به امام جعفر صادق علیه‏السلام
مى‏رساند. این دو بزرگوار نواده امامزاده سلطان سیّد محمد قزوین هستند که
نام وى ابومحمد الدیّن الحسن بن الحسین است که بیش از 150 سال عمر
نموده و اکراد او را در سال 335 ه.ق در دروازه قزوین به شهادت رساندند. و
نسل او در قزوین سکونت داشته‏اند که از بزرگان سادات این شهر به
شمار مى‏رفتند.

اکثر بنى اعمام سیّد على و فضل على در قزوین و نواحى مسکن داشته، و
از سادات جلیل القدر این نواحى به شمار مى‏آمدند.[1]