مزارات ایران و جهان اسلام

این بقعه در شانزده کیلومترى خاورى شهر کیاسر (مرکز بخش چهار دانگه)، نرسیده به روستاى ایول، در میان قبرستان باستانى و متروکه واقع شده است.

بقعه، متعلّق به دوره صفویّه و شامل سر درب، ایوان و حرم و دو گلدسته بود که بخشهایى از آن به جهت حفاریهاى غیرمجاز فرو ریخته است. ایوان بقعه که شامل یک اتاق چهار در چهار متر با دو گلدسته دو مترى بود تخریب شده و بقایاى آن هنوز باقى است.

شالوده بنا از سنگ لاشه، خشت و گل و گچ است. گنبدى کلاه خودى و تماماً سنگچین بر فراز بقعه استوار ایستاده و پنجره کوچک در طرفین دارد. سنگ مزار پرکار و قدیمى امامزاده در گوشه اى افتاده است، حجاریهاى بسیار عالى دارد و کلمه ابراهیم بن محمّد خوانده شده است. سنگ قبرهایى پیرامون بنا به چشم مى خورد که قدیمى ترین تاریخى که ما به آن رسیدیم سال 1108 هـ . ق بود که نشان از قدمت مزار و گورستان پیرامون آن دارد.

متأسّفانه بر اثر حفاریهاى غیرمجاز 70% بقعه تخریب شده و همین مقدار که مانده، نشان از شکوه و عظمت بقعه در گذشته دارد.