- دوشنبه ۳۱ شهریور ۹۳
این بقعه ى زیبا در هیجده کیلومترى شهر محمّد آباد (مرکز بخش دو دانگه)، در خارج از روستاى مسکوپا و در میان جنگل واقع شده است. زمین این زیارتگاه حدود هزار متر مربع است که درختان آزاد زیادى در آن مشاهده مى شود.
بقعه از بیرون مربع و از داخل پنج ضلعى است. ایوان کوچکى با شش ستون چوبى آلت دار تعبیه نموده اند که بر روى آن شیر سرهاى افقى بارگاه به شکل ماهرانه اى چیده شده است. اشعار محتشم کاشانى از ابتداى سقف ایوان، تا آخرین ستون، به شکل لوزى سر تا سر ایوان و سپس در ابتداى سقف بکار رفته است.
دو لنگه درب بسیار عالى به رنگهاى مختلف و اُرسى دار بر بقعه نصب است که هنرمندانه ساخته شده است. پنجره هاى بقعه نیز بسیار دیدنى و از شاهکارهاى هنرى قرن دهم هجرى بشمار مى رود. سقف بنا سفال سر است و اخیراً بقعه توسّط میراث فرهنگى بازسازى شده است. در داخل بقعه صندوقى بسیار عالى به طول 20/1 و عرض شصت سانتى متر قرار دارد که منبّت کارى و رنگ آمیزى زیبایى دارد. بدون شک این مزار متعلّق به اواسط دوره صفویّه است که در زمان قاجاریّه تغییرات و تعمیراتى بر آن صورت گرفته است.
درباره شخصیّت مدفون در بقعه اطّلاع دقیقى در دست نیست و تنها اهالى او را جزو نخستین سادات از نسل زینب کبرى(علیها السلام) ذکر نموده اند. اگر این ادّعاى آنان صحیح باشد، خفته در مزار باید ابراهیم بن عبدالله بن عیسى الخلیصى بن جعفر بن ابراهیم الرییس بن محمّد بن على الزینبى بن عبدالله الجواد بن جعفر الطیّار بن ابى طالب(علیه السلام)باشد که در طبرستان و در دستگاه حسن بن زید داعى بوده است. او یک فرزند به اسم على داشت و اکثر پسر عموهاى او نیز در طبرستان سکونت داشته اند.([1])
امام فخر رازى، دو برادر دیگر براى امامزاده ابراهیم به اسامى محمّد و عیسى ذکر نمود. و آنان را ساکن در مدینه دانسته است.([2]) ابن عنبه، فرزندان ابراهیم را ساکن در طبرستان نوشته است.([3])
- ۱۰۲۸
- ادامه مطلب
