مزارات ایران و جهان اسلام

این بقعه در دو کیلومترى جنوب شهر سارى، در روستاى گلچینى قرار دارد.

بقعه اى ساده که شامل دو اتاق تو در تو است و در هر یک از اتاقها صورت قبرى مشاهده مى شود که گویند مجموعاً هفت نفر مدفون مى باشند. زمین این زیارتگاه حدود چهار و نیم هکتار است.

پیرمردى درباره خفتگان در این مزار مى گفت: سیّد محمّدنامى از اولاد امام سجّاد(علیه السلام) که به مردم این روستا پناه آورده بود بهمراه شش تن از اهالى که او را پناه داده بودند توسّط مخالفان به شهادت مى رسند و در همین مکان آنان را دفن مى نمایند.

پیرمرد دیگرى او را سیّد محمّد جنگجو، نواده امام سجّاد(علیه السلام) معرّفى مى کند. اگر این دو ادّعاى اهالى صحیح باشد، مى توان خفته در مزار را با ابوحرب محّمد بن على بن حسین بن عیسى بن حسین بن عیسى بن احمد الکوکبى بن عیسى غضارة بن على بن حسین اصغر بن امام سجّاد(علیه السلام)تطبیق داد. زیرا به گفته ى ابوطالب مروزى وى امام و رئیس شهر سارى بود و کنیه ى او نیز ابوحرب = پدر جنگ (کنایه از جنگجو بودن) نام داشت.^([1]) عمیدى نسّابه نیز گفتار ابوطالب مروزى را تایید نموده و او را رییس و امام شهر سارى ذکر مى نماید و مى نویسد فرزندان او در سارى بودند.^([2]) ظاهراً او در دوران حکومت فرزندان ناصرکبیر اطروش در شهر سارى موقعیّت تامى داشته و در یکى از عقب نشینیهاى ابوعلى محمّد حسینى در سال 316 هـ . ق که توسّط آل زیار صورت گرفته، سیّد محمّد به این منطقه پناه آورده و پس از شناسایى به شهادت رسیده است.^([3])

قبر سیّد محمّد تلوباغى در یکى از اتاقهاى این بقعه است.