مزارات ایران و جهان اسلام

در شش کیلومترى شمال خاورى شهر سارى، بناى باشکوه با چشم انداز زیبا بر روى تپّه اى در کنار جاده روستاى گلما واقع است که شکوه معمارى او هر رهگذر را به تماشا مى خواند.

این آرامگاه، بنایى است چهارضلعى از آجر و گچ، ابعاد آن 7×7 متر، در حاشیه ى بالاى بنا در زیر گنبد رک آن دوازده قرنیس سینه کفترى آجرى است. چهار کنج بنا را از رو پر کرده و جمع نموده اند و گنبدى هرمى شکل هشت ضلعى که زیاد تیز نیست بر آن زده اند. از داخل با اضافه کردن چهار گوشوار، چهار ضلعى را به دایره تبدیل کرده و گنبدى مدور بر آن زده اند. به این ترتیب سقف و بام این بنا دوپوش است. درب ورودى آن از جانب شرق باز مى شود. بقعه بر روى تپّه اى باستانى است که بلندى آن میان دوازده تا پانزده متر مى باشد. دو تپه دیگر که ارتفاع کمترى دارند متّصل به این تپه اصلى هستند. اطراف بقعه قبرستان عمومى و درختان انار فراوانى دارد. زمین این زیارتگاه حدود سه هزار مترمربع است.

انتهاى رک گنبد به جهت رطوبت و بارندگى هاى زیاد از میان رفته و به زمین ریخته و سوراخ بزرگى ایجاد کرده است. این بنا در حال بازسازى از سوى میراث فرهنگى است.^([1])

این بنا به قرن هشتم و نهم هجرى منسوب است و بشماره 1027 به ثبت تاریخى رسیده و تشابه زیادى با گنبد و بارگاه امامزاده على اکبر اُسا و امامزاده عبّاس سارى و گنبد شاطر دارد.^([2])