مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاده در میان گلزار شهداى روستاى دستنا، در چهار کیلومترى باختر کیار و در 40 کیلومتری جنوب غرب شهرکرد، بر روى تپّه‏اى مشرف بر روستا و کوههاى اطراف و با چشم انداز فوق العاده زیبا و دیدنى واقع شده است.

اصل بنا به صورت 8 ضلعى و به ابعاد هر ضلع به تفاوت 4 و 3 متر است که ایوان آن در جانب غرب قرار دارد و در هر ضلع آن طاقنما کم عمق با قوس جناغی تعبیه شده است. در وسط بقعه صندوقى قرار دارد که روى آن پارچه‏هاى سبز نهاده‏اند.

بر فراز بقعه، گنبدى عرقچینى کم خیز به قطر 3 و ارتفاع 5/2 متر مستقیماً روی فرم هشت‌ضلعی بقعه بنا گردیده است که با ورق گالوانیزه پوشش داده شده است.

اندود اصلی دیوارها گچ است که با رنگی سبز تزیین شده است. کف موزائیک فرش و پایین دیوارها موزائیک و کاشی‌کاری است.

درون بقعه دو محجر چوبی و فلزی مشبک وجود دارد که سنگ قبری مثلثی شکل بر افراشته در قسمت فوقانی آن نصب شده است. این سنگ قبر در بیرون بقعه یافت شده و در نزد اهالی به عنوان سنگ قبر امامزاده تلقی می‌شود.

سنگ قبر مذکور دارای ابعادی به ارتفاع 160 و عرض 50 تا 60 سانتی‌متر و ضخامت 30 سانتی‌متر می‌باشد. نوشته آن به خط نسخ فرو رفته و معمولی است. صاحب آن یکی از زنان صوفی در زمان اتابکان لر بزرگ می‌باشد که در سنه 769 هـ . ق وفات یافته است. فرم بیرونی امامزاده هشت ضلعی است که در اضلاع اصلی صفه‌هایی بزرگ و در اضلاع فرعی صفه‌هایی کوچک باقوس جناغی کند ایجاد شده است و تنها در ضلع سمت راست ورودی پلکانی کور و کوتاه قرار دارد. نمای بیرونی سیمان سفید شده و بام اطراف گنبد قیر و گونی است. قدمت این بنا قاجاری است که به مرور تعمیراتی جهت استحکام بیشتر آن صورت گرفته است. در غرب امامزاده و به فاصله 30 متری از آن بر سطح صخره‌ای طبیعی محوطه‌ای وجود دارد که با توجه به نوع سفال و سنگ قبر امامزاده احتمالاً بقایای یکی از خانقاه‌های دورة اتابکان لر بزرگ است. این محوطه به طول 200 و عرض 60 متر است. سفالینه‌های موجود در دو نوع ساده، لعابدار و منقوش می‌باشند. این یافته‌ها متعلق به قرون هفت و هشت هجری است.

این بنا به شمارة 12410 و در تاریخ 11/5/1384 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.

زمین زیارتگاه حدود یک هکتار است که به صورت قبرستان از آن استفاده مى‏کنند و گلزار شهدا در آن واقع شده است. از هویّت شخص مدفون اطّلاعى حاصل نشده است.