- دوشنبه ۳۱ شهریور ۹۳
این بقعه قدیمى در بیست و هشت کیلومترى جنوب خاورى شهر کیاسر (مرکز بخش چهاردانگه) در میان گورستان تاریخى و بزرگ و خارج از روستاى کوهستانى و زیباى برد قرار گرفته است. این بقعه به ابن عبّاس نیز شهرت دارد.
بقعه به صورت مربع شکل و به ابعاد 4×4 متر است که از سنگ لاشه و خشت و گچ ساخته شده است. ارتفاع بقعه با احتساب گنبد عرقچینى آن حدود 5/3 متر است. چهار جهت آن باز بوده و در زاویه هاى آن طاقنمایى به چشم مى خورد.
قدمت بنا بدون شک مربوط به عصر صفویّه است و بر اثر دستبرد و حفاریهاى غیرمجاز، سنگ قبر قدیمى آن را شکسته و خود بقعه را نیز ویران ساخته اند.
خوشبختانه اهالى گفته هاى گذشتگان خود را به خوبى حفظ نموده و آنچه که درباره این سیّد مى دانند همان است که میرتیمور مرعشى در کتاب تاریخ خاندان مرعشى مازندران نوشته است، او مى نویسد: «در حکومت و سلطنت میرعلى خان در کل مازندران و وقایعى که در زمان او سانح شد... سیّد عباس بابلکانى که طریقه خدمتکارى و یک جهتى قدیم نسبت با عزیزخان داشت و صبیه خود را در حیطه تصرف و نکاح بیجن رئیس در آورده و معزز و مکرم بود در طرف شرقى تیجنه رود مردم آن ولایت به خدمت سیّد عباس رفته به او التماس نمودند که سیّد مظفّر را از قید حبس خلاص نماید، خصوص سیّد زین العابدین، عمّ سیّد مظفر ]که در مجلس سیّد میرعلى خان حاکم مازندران به خاطر درشتى که کرده بود با سیّد معالى در قید ذلّت در آورده به تحصیلدار مبلغ هزار تومان وجه سپردند[
سیّد عبّاس به عزم اطلاق و استخلاص سیّد مظفر با جمعى کثیر از سوار و پیاده روانه سارى شد و چنان با خود مخمر کرده بودند که اگر به التماس میسر نشود به محبس سیّد مظفّر رفته او را طوعاً و کرهاً بیرون برند و بعضى از امراى سارى را با خود متفق ساخته بودند.
چون سیّد عبّاس با بلکانى با جمیع اعیان شرقى تیجنه رود که تضمیناً یک هزار سوار بودند داخل شهر سارى شدند. سیّد عبّاس با رفقا موافقان به خدمت شتافته، میرعلى خان با ارکان دولت و خواص خدمت که جمیع دویست نفر مى شدند، فارغ البال نشسته بودند که مومى الیه داخل شد و... جنگى درگرفت. سیّد عباس به هزار جرثقیل یک اسپه بیرون رفته، جمیع مایعرف او را تاراج نمودند، تا قریب به صورت تعاقب نموده، معاودت کردند.
بعد از این امر شفیع سیّد مظفر را نوید استخلاص داده، بعد از چند یوم از حبس بیرون آورده مطلق العنان گشته، فرمودند که با سپا به سر سیّد عباس رفته، سیّد عبّاس را بعد از جد و جهد تمام بدست آورده با مصطفى گیل ـ وکیل او ـ که باعث و سبب آن فساد بود، سیّد عباس را به سید منصور کاج سپرده، به ساس کلام محبوس شد و مصطفى گیل را به قلعه چلاو مقید ساختند و او مرد شاعر و ندیم بود و...
اما سیّد عبّاس قریب دو سال در حبس بود، به استشفاع سادات هزار جریب مرخص گشته به وطن خود رفت.»([1]) به احتمال قوى او در منطقه کیاسر (مرکز بخش چهار دانگه) نزد سادات هزار جریب رسید و تا آخر عمر در روستاى برد اقامت گزید و در همانجا وفات یافت.([2])
- ۱۱۴۴
- ادامه مطلب
