- چهارشنبه ۳۰ مهر ۹۳
بقعة این امامزاده در نُه کیلومترى جنوب غربی شهر کهک و در 42 کیلومترى جنوب شهر قم، در میان روستاى دستگرد واقع شده و به شاهزاده ابراهیم مشهور است.
بقعه از خارج، به صورت برجى و نمابندى آن با جدار سنگى و گچى و از داخل، به صورت هشت ضلعى مختلف الاضلاع به دهانه پنج و ارتفاع هشت متر مىباشد که در هر ضلع شاهنشینى به دهانه دو و عرض نیم متر ساخته شده و از هر یک، درى به خارج گشوده مىشود و برابر هر درگاهى ایوانى ساخته شده است.
بالاى پوشش شاهنشینها، صورت ساختمان را به شانزده ضلعى نامحسوس تبدیل کرده و بلافاصله فلکهاى شده و پاطاق گنبد عرقچینى بالا آمده است. در این قسمت، دو نورگیر تعبیه نموده و برفراز بقعه، گنبدى به صورت شلجمى بدون عنق با جدار آجرى و به ارتفاع پنج متر بر پا گردیده است.
در گذشته، این بقعه از چهار جهت داراى چهار ایوان بوده که از عصر صفویّه به بنا ملحق شده بود، امّا امروزه تنها ایوان شمالى باقى مانده که در مدخل رسمى بقعه واقع شده و سطح آن از سطح بقعه یک متر پایینتر مىباشد؛ به طورى که بالا رفتن از سه پلّه به ایوانچهاى که جلو درگاه به نام «دار الحفاظ» قرار دارد مىرسند. دهانه این ایوان سه و طول آن چهار متر، نماى آن سفیدکارى و پوشش آن رومى است. در مدخل بقعه، ایوانچهاى به دهانه 30/2 و عرض یک متر از بناهاى قدیم مىباشد که در سینه اسپر آن بالاى درگاه ورودى، لوحى به طول چهل و عرض سى سانتىمتر ازسنگ سیاه به دیوار نصب شده که ابیات ذیل با خطّ برجسته بر روى آن حجّارى شده است:
به نام شاهان واجب التعظیم از خدا طالب است و ابراهیم
سوى جنّت سراى مرقدشان رو به عمران نمود عقل سلیم
سال هفتاد و چهار بعد هزار شد تمام این بنا که باد مقیم
چنان که اشاره شد، نماى بیرونى بقعه با سنگ لاشه و ملاط گچکارى شده و نماى درون، با خشت و اندود کاهوگل و سپس اندود گچ نازککارى گردیده و داراى دو ردیف طاقچه تزیینى کم عمق است.
در وسط بقعه، صندوق چوبى به ابعاد 2×2 متر قرار دارد و اتاق مرقد به ابعاد 5×5 متر مىباشد.
این بنا به شماره 10448 و در تاریخ 1/7/1382 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.
به استناد زیارتنامه، امامزادگان مدفون در این بقعه،
شاهزاده ابراهیم و ابوطالب است که آنان را از نوادگان امام
هفتم مىدانند.
امّا مرحوم فیض معتقد است، این دو امامزاده از سادات سجّادى و از نسل امام على بن الحسین السجّاد مىباشد.
در مقابل بقعه، بنای دیگری در حال ساخت است که ابعاد آن 9×9 متر است و از چهار جهت دری به داخل دارد. گنبدی به ارتفاع قریب به پنج متر در بالای آن تعبیه شده است. اهالی، خفته در این زیارتگاه را سکینه و ستیه بانو می‌دانند و آنان را از نزدیکان امامزاده ابراهیم ذکر می‌کنند.
- ۱۷۵۷
- ادامه مطلب
