مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه، بنایى ساده و کوچک به شکل مربّع و به ابعاد 4×4 متر است که درِ آن از مشرق باز مى شود و چهار طاقچه در شرق و شمال و جنوب دارد که دو تاى اولى جهت روشن نمودن شمع استفاده مى شود. بام بقعه سیمانى و حدود چهل سال قبل بنا ساخته شده است. در وسط بقعه ضریحى کوچک و آهنى به ابعاد 20/1×20/1 سانتى متر نصب شده است. برادر جانباز جناب آقاى جهانبخش سلگى در ساخت و توسعه این زیارتگاه زحمات زیادى متحمل شده و نقشه جامع توسعه آن در آینده نزدیک به مرحله اجرا در خواهد آمد.

دو شخصیّت مدفون در این بقعه، دو خواهر از سادات حسینى اند که با بیست واسطه به امام چهارم شیعیان نسب مى رسانند و از قرار ذیل است:

سیّده بلقیس و سیّده خاتون دختران سیّد محمود بن احمد فخرالدّین بن محمود بهاءالدّین بن جعفر رکن الدّین بن حمزه شرف الدّین بن حسین تاج الدّین بن عقیل بن امیرآنیه بن ابى طالب بن احمد بن محمّد بن حسین بن امیرآنیه بن ابى طالب بن احمد ابى على بن حسین ابى عبدالله بن على یرطلة بن عمر بن حسن الأفطس بن على الاصغر بن امام على بن الحسین زین العابدین(ع).

نخستین بار نام این دو بانو را علاّمه نسّابه جمال الدّین ابى الفضل احمد بن محمّد منّها حسینى در کتاب خود ذکر نموده و مى نویسد آنها دو برادر به نام سیّد حسن و سیّد احمد و یک خواهر دیگر به نام سلطان بخت داشته اند. علاّمه نسّابه سیّد جعفر اعرجى ضمن ستایش از این خانواده مهاجرت آنان را از اصفهان به منطقه جبل = همدان نوشته است. ظاهرا او این گفتار را از امام فخر رازى ذکر نموده که جدّ بلقیس و خاتون را ساکن در اصفهان دانسته است.

به هر صورت اکثر اجداد امامزاده سیّده بلقیس و خاتون از بزرگان سادات قم، اصفهان و منطقه جبل بوده و ریاست معنوى و اجتماعى این مناطق را بر عهده داشته اند و قبور جمع کثیرى از آنان در اصفهان و قم مطاف دوستداران اهل بیت(علیهم السلام) است.

از آنجاییکه نخستین بار نام سیّده بلقیس و سیّده خاتون را ابن مهنا نسّابه از اعلام قرن هفتم هجرى ذکر نموده لذا این احتمال تقویت مى یابد که وى در نیمه دوم قرن هفتم هجرى وفات یافته، زیرا واسطه هاى نسب شریف او گویاى این مطلب است.^([1])