مزارات ایران و جهان اسلام

گروهى از اهالى، خفته در مزار را شاهزاده منصور مى خوانند و معتقدند که وى از نسل یکى از ائمه شیعه است. در کتیبه اى سنگى که در پاى دیوار آن نهاده شده چنین نوشته شده بود:

«بارگاه و مقبره امامزاده واجب التعظیم شاهزاده منصور فرزند زاده امام زین العابدین(علیه السلام) به اهتمام و سعى خادم دودمان مصطفوى یعقوب بن ملا نظرى به اتمام رسیده در سنه 1349 هـ.ق.»

برخى از مردم را عقیده بر این است که شخصیّت مدفون در بقعه یکى از مشایخ بوده که کم کم به خود حالت تقدسى گرفته است.^([1])

به اعتقاد ما خفته در این مزار سیّد منصور بن حسن بن ابى طاهر احمد بن ابى محمّد حسن الدّین بن حسین الطواف بن جعفر بن حسین بن على الخارص بن محمّد الدیباج بن امام جعفر الصادق(علیه السلام) است که از قزوین به همدان مهاجرت نموده و در نهاوند سکونت اختیار کرده است.

بیهقى نسّابه از جمله واردین به همدان را جعفر بن حسین بن على الخارص بن محمّد الدیباج معرفى کرده مى نویسد: او ابتدا در جبل سکونت داشت و سپس به همدان رفت و در همانجا ماند و ملقب به طواف بود.^([2]) او فرزندى بنام حسین طواف داشت که از همدان به قزوین رفت و صاحب چندین فرزند شد.^([3]) علاّمه نسّابه سیّد عبدالرزاق کمونه، وفات جعفر بن حسین را در همدان نوشته است.^([4]) ابو نصر بخارى از او به اعمى یاد نموده و مى نویسد او در آخر عمر نابینا شده است.^([5])

سیّد جعفر بن حسین، فرزندى داشته بنام سیّد حسین که به طواف ملقب بوده است. از آن جهت به او طواف مى گفتند که با پاى پیاده چندین بار به خانه خدا مشرف شده بود.^([6]) او در شهررى مى زیست و صاحب پنج فرزند بود که یکى از آنان ابو محمّد حسن الدّین نام داشت. او جد امامزاده منصور است و سیّدى جلیل القدر و بسیار شریف بود. حدود 150 سال عمر نمود و به جهت دیندارى و تقوایش به دین ملقب شد. اکراد او در سال 335 هـ . ق در دروازه قزوین به شهادت رساندند و پس از این بود که برخى از نوادگان او مجدد به همدان برگشتند. آرامگاه وى در وسط شهر قزوین به سلطان محمّد مشهور است.^([7])

سیّد ابو محمّد حسن شهید صاحب سه فرزند بود که یکى از آنان احمد ابوطاهر نام داشت و زیاده با حشمت و بزرگوار بود، فرزندان او که به اسامى حمزه، حسن و عقیل شناخته شده اند، به همدان نقل مکان کردند و امامزاده منصور فرزند حسن به نهاوند مهاجرت نمود. او به جهت عمر طولانى که مختص این خانواده بود به شیخ منصور ملقب شد که او در نهاوند به زهد و و گوشه گیرى روى آورد تا اینکه عاقبت در سال 438 هـ . ق وفات یافت.^([8])