این بقعه در ضلع شمال شرقى روستاى مهران، و در 16 کیلومترى شهرک و در 4 کیلومترى شمال روستاى جوستان واقع شده و به مقبره پیرجمشید و بنا به گفته برخى امامزاده پیرجمشید شهرت دارد.

بناى مقبره از خارج و داخل مدور و داراى ارتفاع نسبتاً کمى مى‏باشد و امکان ورود به آن از طریق درى که در جبهه غربى‏وجود دارد و با سه پلّه به کف امامزاده ختم مى شود ممکن مى‏گردد. پوشش سقف مقبره گنبد دو پوشه‏اى مى‏باشد که از داخل عرقچین و از خارج رک است و در حال حاضر روى آن را با ورق گالوانیزه (شیروانى) پوشیده‏اند. نماى خارجى مقبره با سنگ مرمر سفید متمایل به آبى پوشیده شده و نماى داخلى آن با گچ اندود شده است.

در جبهه شرقى داخلى بنا و مقابل در ورودى طاق‏نمایى تعبیه شده که اگر کسى دقت ننماید، شاید آن را با محراب استباه نماید.

مصالح بنا از سنگ لاشه سیاه رنگ و ملاط آن با گچ سنتّى مى‏باشد. داخل امامزاده صندوق چوبى به عنوان معجر قرار دارد که فاقد هرگونه تزئین بوده و روى آن را با پارچه سبز رنگ پوشیده‏اند.

اطراف بقعه قبرستان وسیعى وجود دارد که متعلّق به دوره اسلامى بوده و در حال حاضر نیز اهالى اموات خود را در آن‏جا دفن مى‏نمایند.

در داخل بقعه سنگ قبرى به ابعاد 65×40 سانتى‏متر وجود دارد که تاریخ 1214 روى آن حک شده است. اهالى روستاى مهران معتقدند که عاشوراى واقعى در 20 تیرماه هر سال مى‏باشد، به همین علّت در این روز مردم از نقاط مختلف طالقان به آن‏جا مراجعه کرده و مراسم عزادارى، تعزیه و اطعام عمومى با انبوهى از جمعیّت برگزار مى‏شود. با توجّه به مشخصات کلّى بقعه، قدمت آن حداقل به قرون 9 یا 10 هجرى تعلّق دارد.

این بنا به شمارة 7233 و در تاریخ 12/11/81 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده است.