مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزادگان در ضلع جنوب شرقى روستاى اورازان و متّصل به آن و در میان درختان بلند گردوى و در سینه کش جنوبى یالى از کوه که روستا روى آن واقع شده و مشهور به «سیّد علاءالدّین و سیّد شرف الدّین» است قرار دارد.

بناى اصلى امامزاده، برج مقبره‏اى‏شکلى مى‏باشد که گرداگرد آن در دهة پنجاه بنایى احداث شده و مقبرة اصلى را در میان گرفته است. بناى الحاقى شامل اتاق بزرگى است که برج اصلى را در میان گرفته و یک راهرو سراسرى در ضلع شمالى آن وجود دارد. در ضلع شرقى و غربى اتاق اصلى اتاق مستطیل شکل باریکى قرار دارد و ایوانى در سمت جنوب احداث شده که چشم انداز آن به باغات اطراف،مکان مصفایى را به وجود آورده است. کلیّة سطوح خارجى بنا به سیمان سفید و بدنه داخلى با گچ اندود شده است. مصالح مقبره اصلى سنگ لاشه و ملات گچ سنّتى بوده و مصالح بناى پیرامون به نظر مى‏رسد از آجر و ملات سیمان باشد. سقف مقبرة اصلى گنبد دو پوشه مى‏باشد که از داخل به صورت عرق‏چین و از خارج رُک احداث شده است. در حال حاضر بام برج اصلى و بناى الحاقى با ورق گالوانیزه (شیروانى) پوشیده شده است و داراى پنجره‏هاى فلزى و درهاى چوبى سبز رنگ مى‏باشد.

در داخل بقعة اصلى دو قبر در زیر صندوقى چوبى که فاقد هر گونه تزیین هنرى مى‏باشد، وجود دارد که گفته مى‏شود متعلّق به دو امامزاده به نام‌هاى سیّد علاءالدّین و سیّد شرف الدّین مى‏باشد که نسب آن‌ها به امام محمّد باقر ‰ مى‏رسد.

اطراف بقعة امامزادگان سیّد علاالدّین و سیّد شرف الدّین قبرستان وسیعى وجود دارد که هم‏چنان اموات اهالى روستاى اورازان در آن‏جا دفن مى‏شوند. قدیمى‏ترین سنگ قبر موجود، در قبرستان اطراف امامزاده متعلّق به سال 1265 هجرى قمرى است.

ضلع شمالى بناى امامزاده بر اثر ریزش و فرسایش
خاک شیب طبیعى زمین اطراف بقعه حدود دو متر مدفون درخاک شده است و این امر موجب نفوذ رطوبت و آسیب به بنا گردیده است.

با توجّه به شیوه احداث مقبرة اصلى امامزاده و سفال‌هاى اندک مشاهده شده در محل، به نظر مى‏رسد قدمت محل به اواخر حکومت صفویّه یا اوایل زندیه تعلّق داشته باشد.

اهالى معتقدند این دو بزرگوار فرزندان امامزاده سیّد نصرالدّین هستند که در نزدیکى بازار تهران مدفون مى‏باشد. و امامزاده قاضى میر سعید که در روستاى سیدآباد حسنجون مدفون است، از فرزندان سیّد علاءالدّین یا سیّد شرف الدّین مى‏باشد. گفته مى‏شود امامزاده‏اى که در مشهد اردهال کاشان مدفون است و داراى بقعه و بارگاه مى‏باشد، جد بزرگ این بزرگواران است.

این بناى ارزشمند به شمارة 7245 و در تاریخ 12/11/81 در فهرست آثار ملّى و تاریخی به ثبت رسیده است.