مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاده بر فراز تپّه‌ای نسبتاً کوتاه قرار گرفته که با شیب ملایمی به روستای سیّدآباد از دهستان مازول می‌پیوندد، که در 15 کیلومتری شمال غرب نیشابور قرار دارد.

اصل بنا متعلّق به دورة صفویّه است که در ادوار بعدی رو به ویرانی می‌نهد.

در دورة قاجاریّه تقریباً بخش اعظم ساختمان تخریب می‌گردد که نسبت به بازسازی مجدّد اثر اقدام می‌شود، وجود آجرهایی با ابعاد 20×20 سانتی‌متر در بنا مؤیّد این مطلب است که بنا بازسازی شده است. همچنین در مجاورت این بنا قبرستان قدیمی است که با توجّه به سنگ قبرهای موجود، قدمت تعدادی از آنها به دوران قاجاریّه و قبل آن می‌رسد.

بنا در قسمت بیرونی، دارای پلان مربّع شکل و پلان داخلی آن به شکل چلیپا (چهار طاقی) می‌باشد که از فرم معماری مقابر دوران صفویّه تبعیّت می‌کند. شکل کلّی اثر به مانند یک چهارطاقیست که چهار ایوان در چهار جبهة اصلی احداث شده و در وسط دارای گنبدخانه می‌باشد، به عبارتی؛ گنبد بنا به وسیله گوشه سازی پتکین بر روی چهار تویزه چهار طاقنمای پیرامون گنبدخانه احداث گشته است.

بدنه بیرونی (خود) اثر و حتی روی گنبد بنا در سال‌های اخیر توسّط اهالی روستا به وسیله ملات ماسه سیمان اندود شده که این امر باعث شده هیبت تاریخی بنا به کلّی از بین برود و تنها زمانی که وارد فضای داخلی امامزاده می‌شویم می‌توان به ماهیّت تاریخی بودن آن پی برد.

ورودی بنا از بدنه غربی می‌باشد که به وسیله یک پلّکان سی سانتی‌متری و دری فلزی که توسّط اهالی روی طاقنمای این ضلع نصب شده است، می‌باشد. دیگر ورودی‌ها و طاقنماها اخیراً مسدود شده و تنها ورود به بقعه از طاقنمای ضلع غربی می‌باشد و با مسدود نمودن این ورودی‌ها شکل چهارطاقی فضای درونی تبدیل به پلان چلیپایی شده است. متأسّفانه از هویّت شخص مدفون اطّلاعی حاصل نشد.

این بنا به شمارة 26273 و در تاریخ 27/12/1387 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.