مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاد، در روستاى متروک و خالى از سکنة على آباد پایین، در بخش داورزن و به فاصلة صد کیلومترى سبزوار واقع شده و به سلطان سیّد علی اکبر معروف است.

طرح بنا، به صورت مربّع و ورودى آن به شکل ایوانى مشخّص شده است. ابعاد بنا در گذشته 4×4 و عرض ورودى آن 30/1 سانتى متر بود. مصالح بنا، خشت و مقدارى آجر در قسمت فوقانى داشت. ورودى بنا در ضلع شرقى قرار دارد و درِ دیگرى در ضلع غربى داشت که مسدود شده بود. حیاط امامزاده، 12×20 متر و داراى محوّطة مشجرى است. طرح بنا، شبیه به آثار پیش از عهد صفوى در خراسان بود ولى به علّت تعمیرات مکرّر، عناصر بسیار کمى از طرح اوّلیة آن باقى مانده است. نقّاشى سردر ورودى و داخل بنا، ارزش هنرى نداشته و به جهت فرسودگى بنا، کلاً تخریب شده است.

بناى فعلى در چهارصد متر مربّع ساخته شده و داراى چهار ایوان، گنبد، رواق و صحن مشجر بسیار بزرگ است. مدخل اصلى آرامگاه، از جانب ایوان شمالى است و از سه جهت دیگر درى به داخل حرم باز مى‏شود. قطر گنبد بزرگ بنا که به صورت شلجمی است، ده و ارتفاع آن بیش نه متر مى‏باشد که سطح خارجی آن فعلاً سیمانى است. زیر گنبد، ضریح مطلاى بسیار زیبا بر روى مرقد نصب است که ابهت خاصّی به آرامگاه داده است.

بقعه، داراى پنج هزار متر فضاى سبز، شصت و پنج باب خانه به عنوان زائر سراست که باعث رفت و آمد بیشتر زوّار شده است.

اهالى، بر این اعتقادند که امامزاده على اکبر از نزدیکان امامزاده اسماعیل مدفون در مزینان مى‏باشد.

بنای قبلی به شمارة 14322 و در تاریخ 16/12/1384 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده بود.