مزارات ایران و جهان اسلام

این مقبره در روستاى دایوکندى در غرب شهر هشتجین و در حدود 24 کیلومترى هشتجین واقع شده است. در دلِ کوه‏هاى اطراف این شهر در یک راه خاکى و صعب العبور قرار گرفته و به «شیخ کشف الدّین» معروف است.

این بنا در زمینی به ابعاد حدوداً 7×7 متر احداث شده و مصالح به کار رفته در آن از سنگ‏هاى کوهستانى در ازاره‌ها و آجر در بدنه و ملاط گل و آهک است که گنبدى شلجمى به ارتفاع تقریبی 6 متر آن را فرا گرفته و در سالیان اخیر مرمّت شده است. پلان بقعه به صورت هشت ضلعی است و دیوارهای آن دارای ضخامتی در حدود 80 سانتی‌متر می‌باشد. درِ ورودی بنا در ضلع شمالی قرار گرفته و در قسمت جنوبی آن نیز یک پنجره جهت روشنایی تعبیه شده است.

ازارة سنگی آن دارای نقوش مختلفی است که بر روی آن حک شده است. ستون‌های آجری در روی بدنة بنا قرار گرفته که سر ستون‌های آن دارای تزیینات می‌باشد. مدخل ورودی آن دارای قوس کلیل و نیز کاشی‌کاری رنگی است که در حال حاضر بخشی از آن فرو ریخته است. تزئیناتی به شکل گلدان با استفاده از آجر چینی در طرفین مدخل ورودی قابل مشاهده است.

به هرحال این مقبره به شمارة 4050 و در تاریخ 10/7/1380 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.