- سه شنبه ۲۵ شهریور ۹۳
بقعة این امامزادگان در روستاى میشیجان بالا [علیا] از دهستان گلهزن و در کیلومتر 5 جادّه خمین ـ تهران واقع شده و به «شاهزاده عبداللَّه و شاهزاده یحیى و آقا عبداللَّه» مشهور است. در یکصد متری این بنا، بقعة دیگری قرار دارد که از آنِ دو خواهر این امامزاده مشهور است.
ساختمان بقعه که از آثار دورة صفویّه است، شامل دو فضاى آجرى بهم پیوسته است که مجموعاً حدود هشتاد مترمربّع زیر بنا دارد. فضاى نخست، ایوان ورودى شرقى است که در جلوى آن پنجره شیشهاى نصب مىباشد. فضاى دوّم، اتاق مرقد یا حرم است که به صورت مربّع شکل و داراى هشت طاقنماست و در اطراف آن فرورفتگىهایى با عمق 5/1 متر دارد. ازاره بقعه، سنگکارى شده و داخل حرم نیز در سالیان اخیر آئینهکارى گشته است.
بر روى فضاى حرم، گنبد هرمى متمایل به عرقچینى آجرى قرار دارد که نماى خارجى آن با ورق گالوانیزه پوشیده شده است.
مرقدِ امامزادگان به اندازه بیست سانتىمتر از کف بقعه ارتفاع دارد و فاقد سنگ قبر قدیمى است. یک صندوق قدیمى که قبلاً بر روى قبر بوده و داراى قابهاى مستطیل شکل است در انبار نگهدارى مىشود. درِ چوبى قدیمى داخل بقعه، داراى کتیبهاى به این مضمون است: «چون محمّد غلام حیدر بود، باعث اهتمام این در بود، به تاریخ نهصد و هشت، عامل خاص شد... سلطان کاشى نجار».
ضریح آهنى با طرح مشبّک مربّع بر روى مرقد نصب شده و تعمیرات زیادى در بقعه انجام شده است.
گویند در حمله افغانها به خمین، قلعه مشیجان و بقعه امامزاده عبداللَّه و یحیى مورد تخریب قرار گرفت و حجرات و دیوار مستحکم بقعه ویران گشت و اسباب و اثاثیه بقعه
به غارت رفت. همچنین مشهور است که مدارک وقف برخى
از املاک مشیجان بر بقعه امامزاده عبداللَّه و یحیى در
بقعه 17 تن گلپایگان وجود داشته است اما وقتى امیرحشمت بعد از پدرش حشمت الدوله صاحب میشیجان مىشود و از موضوع موقوفه داشتن بقعه امامزادگان عبداللَّه و یحیى خبردار مىگردد، مدارک را به دست مىآورد و آنها را از بین مىبرد تا بهتر بتواند اموال و املاک منطقه را به نفع خود ضبط نماید.
به اعتقاد اهالى، در این بقعه دو تن به اسامى، شاهزاده عبداللَّه و شاهزاده یحیى از نوادگان امام هفتم مدفون هستند. براساس تحقیقاتى که برخى از پژوهشگران به عمل آوردهاند، این دو بزرگوار با ده واسطه به امام موسى کاظم نسب مىرسانند که از قرار ذیل است: سیّد عبداللَّه بن محمّد نجیب الدّین بن عبدالعزیز بن محمّد بن على نصیرالدّین بن ابىعبداللَّه الحسین بن احمد بن اسحاق بن ابراهیم العسکرى بن موسى أبىسبحة بن ابراهیم المرتضى بن امام موسى کاظم و یحیى بن عبدالعزیز بن محمّد.
این دو بزرگوار از اجداد سادات موسوى خمین [کمره]
به شمار مىآیند. سادات موسوى قم و ساوه و خمین از مشهورترین خاندان موسوى عراق عجم به شمار مىروند که در میان آنان علماى بزرگ، نقباى شریف و رؤساى عالى مقام برخاستهاند. از آن جملهاند سیّد محمّد نورالدّین و فرزندش سیّد عبدالعزیز علاءالدّین که از او فرزندانى به اسامى
سیّد سلیمان و سیّد عبداللَّه به وجود آمده است. سیّد سلیمان در روستاى سرآبادان شهرستان تفرش مدفون است اما
سیّد عبداللَّه که به اکبر ملقب است به همراه عموى خود
سیّد یحیى بن عبدالعزیز علاء الدّین در این بقعه آرمیدهاند. آرامگاه این دو سیّد بزرگوار از دیرباز مورد توجّه دوستداران اهل بیت است. عموى دیگر امامزاده عبداللَّه، همان
سیّد جلیل القدر و عظیم الشأن سیّد عبدالعلى مدفون
در ریحان سفلى است که به امامزاده ریحان مشهور و به اشتباه امامزاده عبداللَّه بن على خوانده مىشود. وى زیاده با حشمت
و بزرگوار بوده است.
شیخ کمال الدّین فراهانی دربارة این امامزادگان چنین می‌سراید:
نهفته اســت در این بارگه دو جــانپرور
ز باغ دیــده آنها دو یـاس و نیلــوفر
به نام حضــرت عبداللَّه است و آن یحیى
که هست لطف جنابش حیات هر مضطر
دو نور دیده موسى که باب حاجات است
به آســمان امــامـت مثــابه اختـــر
دو دختر اسـت از آنها شهیده و معصوم
که بود بعـد پــدر مرگشان در این بستر
گشوده اسـت در این بقعه بال جبــرائیل
نمـــوده فــرش ره زائرین ملک شهپر
بخــواه حاجـت خـود را که آبرومندند
خـــداى گفته به آنها درودها بـى مر
بقعة این امامزادگان به شمارة 27838 و در تاریخ 01/09/1388 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده است.
- ۱۹۳۷
- ادامه مطلب
