- سه شنبه ۲۵ شهریور ۹۳
بقعة این امامزاده در روستاى کودزر، در 30 کیلومترى جادّة اراک به خمین و 7 کیلومتر دورتر از جادّه ترانزیتی، نزدیک روستاى حسنآباد واقع شده و به «شاهزاده عبدالله» مشهور است.
بنا بر روى سطح مرتفعى که نزدیک سه متر از سطوح اطراف بلندتر است، با نقشة هشت ضلعى به ابعاد هر ضلع، 20/4 متر ساخته شده و داراى دو ورودی یکى در شمال شرقى و دیگرى در جنوب شرقى است. گنبد امامزاده،کروى یک پوش با پوشش سیمانى است. ارتفاع داخلى بنا،از کف تا گنبد، 15 متر است و تمام دیوارهاى داخلى، از ارتفاع یک تا 12 مترى گچبرى شده است؛ اما سطح زیر گنبد،فاقد تزیین است. شیوة گچبرى بنا، آن را به قرن ششم هجرى قمرى مربوط مىکند.
عمدة تزیینات بنا، شامل گچبرىهاى نفیس دیوارهاى داخلى است که تا زیر گنبد کار شده و در اثر مرور زمان، قسمتهایى از آنها از بین رفته است. در جنوب بقعه نیز محراب گچبرى زیبایى قرار دارد که داراى کتیبههایى از آیات قرآن (سورههاى اسراء مؤمنون و اخلاص) به خط ثلث و کوفى است.
گنبد بقعه، آجرى و از داخل گچکارى شده است. شکستگىهایى در بدنة داخل بنا وارد شده که به گفتة اهالى، متعلّق به میخهاى چوبى است که حدود چهار سانتىمتر در عمق دیوار کوبیده شدهاند، تا شیروانىاى بر روى گنبد نصب کنند. نقشهاى گچبرى داخل حرم، از تنوع خاصّى برخوردار است و نقوش گیاهى مختلف را نشان مىدهد. یک نوع آن، نقش دایرهاى است که نقش گل چهار پر گردان دارد.
متّصل به بقعة امامزاده عبداللَّه، بقعة دیگرى قرار دارد که گویند متعلّق به حلیمه خاتون، خواهر امامزاده عبداللَّه است. این بقعه، آجرى و داراى گنبد فلزى طلایى رنگ است. ازارة بقعه، آجر، کاشىهاى قرمز، آبی و فیروزهاى، سفید و لاجوردى است.
بر روى قبر امامزاده عبداللَّه، ضریح مطلّاى زیبایى نصب است که بر روى آن نوشته شده: «ضریح مطهّر امامزاده عبداللَّه فرزند امام موسى کاظم که به همّت امنا و نظارت ادارة کل اوقاف و امور خیریة استان مرکزى در سال 1380 ساخته و نصب گردید. میناسازى طرفه نژاد به طرّاحى و ساخت بهنام کبیرى سامانى، قلمزنى سیّد رسول احمدى».
به اعتقاد اهالى، امامزاده عبداللَّه از فرزندان امام موسى کاظم است. برخى نسب شریف او را با سه واسطه به امام هفتم منتهى مىدانند که از قرار ذیل است:
سیّد عبدالله بن محمّد الامیر بن احمد ابىالطیّب بن هارون بن امام موسى الکاظم .
وى سیّدى جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار بزرگوار بود. علماى انساب، نسل و اعقاب احمد بن هارون را در قم و نواحى آن نوشتهاند. بر این اساس، اکثر عموها و عموزادگان سیّد عبدالله در قم، تفرش، اراک و فراهان سکنى گزیده و منشأ آثار و برکاتى براى اهالى این مناطق بودهاند.
پدر امامزاده عبدالله، محمّد نام داشت که بنا به نوشتة علماى انساب، امیر منطقة قم بود و از او فرزندان زیادى به وجود آمده است. وى، فرزندى داشته به نام سیّد حسن که به عنوان «قائد الجندى» رهبر جیوش و فرمانده سربازان معروف بوده است.
سیّد عبدالله، به خاطر منصب دولتى پدر، و سیادت و شرافت نسب، از موقعیّت ممتازى برخوردار بود و در شهر «قم» به کسب دانش پرداخت و از سرآمدان عصر خویش شد و سپس به عراق عجم مهاجرت نمود. متأسّفانه در منابع موجود، از نام همسر و تعداد فرزندان و تاریخ وفات او سخنى به میان نیامده است، اما با وجود واسطهها، در نسب شریف او مىتوان گمان زد که وى در دهة آخر قرن سوّم هجرى وفات یافته باشد. آرامگاه او، اخیراً بازسازى شده و مورد توجّه دوستداران اهل بیت مىباشد.
بقعة امامزاده به شمارة 1704 و در تاریخ 25/12/1364 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.
- ۳۳۴۰
- ادامه مطلب