مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاده در ابتداى روستاى راونج و بر کنارة راه ورودى روستا واقع شده و به «شاهزاده سلیمان» مشهور است.

ساختمان بقعه که از آثار دورة قاجار و اوایل پهلوى است از خشت و گل ساخته شده و داراى گنبد مخروطى شکل و دو در ورودى، یکى در شرق و دیگرى در جنوب است. درِ جنوبى داراى ایوان سفیدکارى است و بر پیشانى آن شکل شیر گچبرى شده و سقف آن نیز با تیرچوبى پوشیده شده است.

اتاق مستطیل شکلى در دورة پهلوى اوّل، در شرق بقعه افزوده شده است. هستة مرکزى بنا با پلان مربّع شکل به ابعاد هر ضلع سه متر است که در سالیان اخیر سفیدکارى شده و در گذشته روى آن گنبد خشتى و مزین به کاشى سبزرنگ بوده که الان پوشش کاهگلى دارد.

در وسط بقعه، مرقدِ امامزاده به ارتفاع 35 سانتى‏متر از کف بقعه قرار دارد و فاقد سنگ نوشته و ضریح است. در مجاورت بقعه، گورستان عمومى روستاست که به بهشت قاسم نامگذارى شده است.

براساس شهرت محلّى، امامزاده سلیمان از فرزندانِ امام موسى کاظم ‰ است. بر این اساس، برخى از پژوهشگران معتقدند که به احتمال قوى وى؛ سیّد سلیمان بن محمّد الأمیر بن احمد ابى‏الطیب بن هارون بن امام موسى کاظم ‰ است. پدرش، محمّد، بنا به نوشته علماى انساب، امیر منطقه قم بود و از او فرزندان زیادى به وجود آمده است. وى فرزندى داشته به نام سیّد حسن که به عنوان «قائد الجندى» رهبر جیوش و فرمانده سربازان معروف بوده است.

سیّد سلیمان به خاطر منصب دولتى پدر و سیادت و شرافت نسب از موقعیّت ممتازى برخوردار بود و در شهر «قم» به کسب دانش پرداخت و از سرآمدان عصر خویش شد و به همراه برادر خود سیّد عبداللَّه به تفرش و سپس به دلیجان مهاجرت نمود. متأسّفانه در منابع موجود از نام همسر و تعداد فرزندان و تاریخ وفات او سخنى به میان نیامده است، اما با وجود واسطه‏ها در نسب شریف او مى‏توان گمان زد که وى در دهه آخر قرن سوّم هجرى وفات یافته باشد. آرامگاه او اخیرا بازسازى شده و مورد توجّه دوستداران اهل بیت Œ مى‏باشد. برادر او امامزاده عبداللَّه در روستاى میچک شهرستان ساوه داراى بقعه و بارگاه مى‏باشد.

بقعة امامزاده سلیمان به شمارة 6977 و در تاریخ 28/06/1386 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده است.