- سه شنبه ۲۵ شهریور ۹۳
در پایین و خارج نراق گورستانى وجود دارد که دو بناى باستانى در آن وجود دارد، یکى از آنها بقعة امامزادگان شش امامزاده است که به شاه سلیمان و شاه هادى معروف و در مجاورت شهرداری شهر نراق قرار دارد.
بقعه مشتمل از حرم، ایوان، گنبد، صحن و چند بقعة خانوادگى است. در این امامزاده شش نفر به اسامى؛ شاه هادى و شاه سلیمان از احفاد امام على بن ابى طالب و شاهزاده مهدى، شاهزاده مطهّر و شاهزاده طاهر و شاهزاده حسین از احفاد امام کاظم مدفونند.
بقعة این امامزادگان به نظر مىرسد از آثار قبل از صفویّه باشد. این بارگاه فاقد تزیینات کاشیکارى و گچبرى است و احتمالاً در آغاز یک بناى برجى بوده که بعداً در دورة صفوى ایوان و پنج رواق به آن افزوده شده است. کف بنا نسبت
به زمینهاى اطراف حدود یک متر گودى افتاده که خود
نشانه قدمت بناست. مدخل بقعه، قبل از احداث صحن،
از ایوان غربى به داخل رواق بوده، ولى اینک از صحن و
ایوان شمالى است.
قاعدة بنا از خارج برجى و آجرى بوده ولى پس از الحاقات، قسمت بالاى آن را به صورت مضلع 24 ترکى درآوردهاند. چند نورگیر و هواکش در این قسمت واقع است. نماى داخلى حرم هشت ضلعى است که در بالا به صورت مضلع و فلکهاى تبدیل شده و بر فراز آن گنبدى خودى شکل با گردنى استوانهاى به ارتفاع 5/3 متر و قطر 10 متر و آراسته به کاشىهاى دوالى و کلوکى و داراى ترنجهایى متضمن اسامى مبارک است. در زیر این گنبد آثار سه مرقد با پوشش کاشى دیده مىشود که به نظر مىرسد از آثار دورة صفویّه باشد. این مرقدها داراى ضریحى منبّت به تاریخ 1060 هـ . ق هستند. ورودى کنونى بنا از ایوان شمالى است که به نظر مىرسد از الحاقات دورة صفوى باشد. این ایوان به دهانة 5 ، طول 10 و ارتفاع 10 متر، هم سطح بقیّه است و نسبت به کف صحن، بیش از نیم متر پایینتر واقع شده است. نقشة ساختمان ایوان سه چشمهاى است و در جانب چشمة وسطى، دو صفّه و بر فراز هر صفّه، غرفهاى خوش منظر و در مدخل بقعه هم ایوانچهاى است که معمولاً به عنوان دارالحفاظ خوانده مىشود و از آثار اوّلیة بناست و از قطر پایه به دهانه 5/3 و عرض 5/1 متر بیرون آمده است. جرزهاى جانبین ایوان، آجرى و زرشکى رنگ است و در هر ضلع آن یک حجره با غرفة سه درى ساخته شده که لچکىهاى پشت بغل طاقبند جلوى ایوان، آراسته به کاشىهاى معقلى است.
در جهات اصلى بقعه، چهار لنگه در دیده مىشود که از
بین آنها دو لنگه در جنوبى و شرقى، منبّت و باستانىاند. لنگه در جنوبی به عرض تقریبى 40/1 و ارتفاع 3 متر از آثار سال 935 هـ . ق است و بین بقعه و جلوى مقبرة دختر شاه اسماعیل اوّل صفوى نصب شده و آراسته به کتیبههاى افقى و عمودى به خط ثلث برجسته ممتاز و خوش تراش با تکّههاى قابسازى و گرهچینى و داراى تاریخ «فى سنة خمس و ثلاثین و تسعمائة 935 هـ . ق» است.
مقبرة دختر شاه اسماعیل صفوى، کوچک و در میانة آن مرقدى به ارتفاع 40 سانتى متر با بدنة مزین به کاشىهاى گرهى رنگین و سطحى کاشیکارى و داراى لوح مرمرى است که کتیبة آن ساییده شده است.
نسب شریف این امامزادگان با سه واسطه به امام هفتم منتهی میشود که از قرار ذیل است:
سیّد مهدی و مطهّر ابنی أبیطیب طاهر بن أبیعبدالله الحسین بن موسی الثانی بن ابراهیم المرتضی بن امام موسی کاظم .
مرحوم شیخ عبّاس فیض معتقد است که این دو برادر، به همراه پدر و جدّشان در این بقعه مدفون میباشند. ظاهراً ابوعبدالله حسین که سیّدی جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار
بزرگوار است و در کوفه میزیست، پس از مهاجرت
برادرش سیّد اسحاق مدفون در روستای آوة ساوه،
به این شهر آمد و سپس به خواهش اهالی نراق به این
شهر مهاجرت کرد. او دارای چند فرزند بود که یکی از
آنان ابوطیب طاهر نام داشت که زیاده با حشمت و بزرگوار بود. علمای انساب برای او دو فرزند به اسامی؛ مهدی
و مطهّر ذکر نمودهاند که آنان از سادات جلیل القدر موسوی
به شمار میرفتند.
اکثر برادرزادگان این امامزاده از بزرگان سادات موسوی و از شرفاء و نقبای بزرگ عصر خویش به شمار میرفتند که قبور جمع کثیری از آنان در تفرش، ساوه، اراک و دلیجان از زیارتگاههای دوستداران اهل بیت میباشد.
بقعة امامزاده سلیمان مشهور به هادی به شمارة 3536 و در تاریخ 25/12/1379 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.
- ۱۹۶۴
- ادامه مطلب