- پنجشنبه ۲۷ شهریور ۹۳
مشهور به «عبدالرحمن بن حسن المجتبى علیهالسلام» بقعه این امامزاده پشت مسجد روستاى مشهد طرقى علیا[1] (از دهستان گلیان، بخش مرکزى)، در میان قبرستان عمومى، در 21 کیلومترى جنوب غرب شهر شیروان واقع شده است.
بقعه، بنایى تازه ساخت و ساده و به ابعاد 6×8 متر است و درِ آن از جانب جنوب باز مىشود. در بالاى مدخل قبرستان، سردرى است به ارتفاع 6 متر که حکایت از ساخت این بنا به سال 1377 توسّط جانباز بسیجى برات محمّد کشاورز دارد. ضریح سادهاى در داخل بقعه است که ابعاد آن 1×2 متر مى باشد.
در تابلویى که در سر در بقعه نصب شده، امامزاده عبدالرحمن فرزند امام حسن علیهالسلام معرّفى شده که ظاهراً چندین واسطه از قلم افتاده است.
ابن طباطباى نسّابه، از ابو طاهر احمد بن عیسى بن عبداللّه نسّابه نقل مىکند که، عبدالرحمن بن جعفر بن ابى الحسن محمّد بن حسین بن محمّد بن عبدالرحمن الشجرى بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن علیهالسلام در خراسان سکونت داشته است، او مىنویسد: سیّد عبدالرحمن خواهرى داشته به نام سیّده فاطمه و مادرشان زنى از اهالى طبرستان بوده است.[2] همین مطلب را شیخ الشرف، عبیدلى نسّابه از اعلام قرن پنجم هجرى نقل نموده و بجاى عبدالرحمن، محمّد ذکر نموده است.[3] در دیگر کتب انساب، سکونت عبدالرحمن بن جعفر در خراسان تأیید شده است. از آنجاییکه مکان کنونى در روستاى مشهد طرقى علیا از دیرباز به فرزند امام حسن مجتبى علیهالسلام خوانده مىشود، بعید نیست که عبدالرحمن بن جعفر حسنى در این بقعه مدفون باشد. مضافاً، به اعتقاد ما خواهر او سیّده فاطمه، همان بىبى فاطمه مدفون در روستاى اوغاز تازه است که داراى گنبد و بارگاه مىباشد. اکثر خاندان سیّد عبدالرحمن بن جعفر حسنى، در طبرستان و در شهرهاى؛ سارى، آمل، گرگان سکونت داشته و موقعیّت ممتازى در دربار حسن بن زید داعى ـ مؤسّس دولت علویان طبرستان ـ داشتهاند. شرح حال و مدفن برخى از افراد این خاندان در کتاب تاریخ تشیّع و مزارات شهرستان سارى به تفصیل ذکر
شده به آنجا مراجعه شود.
[1]. مشهد طرقى علیا، به طول جغرافیایى َ 48 ْ 57 و عرض جغرافیایى َ 19 ْ 37 و در ارتفاع متوسّط 1302 مترى از سطح دریا واقع شده و قدمت آن حدود پنج قرن مىباشد. در موقعیّت طبیعى پایکوهى واقع شده و کوه تنگه با ارتفاع 1746 متر در جنوب و جنوب شرق، کوه قراولگاه با ارتفاع 1646 متر در غرب و کوه گل جان با ارتفاع 1435 متر در شمال آبادى قرار دارد.
جمعیّت این روستا 110 خانوار که شامل 533 نفر است. از این تعداد 68% با سواد هستند. مشاغل عمده اهالى؛ زراعت باغدارى، صنایع دستى و کارگرى است. محصولات عمده آنان؛ گندم، جو، نخود و عدس به صورت آبى و دیمى، و محصولات باغى؛ گردو، بادام و انگور است که به صورت قنات، چشمه و باران آبیارى مىشوند. از فعّالیّتهاى تولیدى مىتوان به یک دستگاه آسیاب دیزلى و یک واحد جوشکارى و از صنایع دستى به قالى بافى اشاره کرد.
[2]. منتقلة الطالبیّه: 131-132.
[3]. تهذیب الانساب: 136.
- ۱۱۹۱
- ادامه مطلب
