مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه این امامزاده در 12 کیلومترى جنوب خاورى شهر سارى، در روستاى پرچى یا پارچى کلا قرار دارد.

بقعه در آخر روستا واقع شده و شامل بنایى ساده به ابعاد 4×5 متر و به صورت مربع مستطیل که سقف آن با پوشش پشم سیمان (ایرانیت) است. قبر امامزاده در انتهاى بقعه قرار گرفته و صندوقى چوبى نه چندان قدیمى بر روى آن قرار دارد.

بناى قبلى امامزاده از آجر و بام آن سفال سر بود که در سال 1382 ه . ش توسّط حاج سیّد جلیل قادرى تخریب و بناى کنونى ساخته شد.

از ویژگى‏هاى این بقعه، صحن مشجّر دو هزار مترى آن است که توسّط درختان آزاد و سر به فلک کشیده، فضاى مناسبى جهت استراحت زوّار به وجود آورده است.
تا جایى که شاخه‏هاى انبوه و پیوسته درختان باعث شده که تمام صحن بقعه سایه باشد و به ندرت نور آفتاب به کف زمین بتابد. عمر برخى از این درختان به بیش از دو قرن مى ‏رسد.

برخى از معمّرین، خفته در مزار را حمزه ماجد مى‏خوانند و مى‏گویند درگذشته نیز
پدران ما شخصیّت مدفون در بقعه را حمزه ماجد و حمزه مجید مى‏گفتند و علّت آن را
نیز نمى‏دانیم. اگر این وجه تسمیه و شهرت محلى را تلقّى به قبول کنیم، با یکى از
سادات حسنى تطابق دارد که نام وى سیّد حمزه معروف به ابن ماجد بن حسین الزاهد
بن عبّاس بن ابراهیم بن على بن عبدالرحمن الشجرى بن قاسم بن حسن بن زید بن
امام حسن  علیه‏السلاماست که سیّدى بسیار جلیل القدر، عظیم الشان بوده و به زهد و تقوى
شهرت داشته است.

علاّمه مروزى مى‏نویسد: «له عقب بساریّه = فرزندان او در سارى بودند» و از محل
دفن او هیچ اطّلاعى فرا رو نمى‏نهد.

عمیدى نسّابه نیز مى‏نویسد: «انه یعرف بابن ماجد عقبه بساریّه = سیّد حمزه
معروف به ابن ماجد است و نسلش در سارى مى‏باشد.» با وجود شهرت بقعه به سیّد
حمزه ماجد و تایید سکونت فرزندان او در شهر سارى از سوى علماى بزرگ انساب،
مى‏توان حکم نمود که قبر کنونى از آنِ وى مى‏باشد.

ابن عنبه و دیگران سیّد على بن عبّاس بن ابراهیم بن على بن عبدالرحمن الشجرى
که عموى سیّد حمزه ماجد است را قاضى طبرستان ذکر نموده است؛ که معلوم مى‏شود

این خانواده شهرت به سزایى در دستگاه حسن بن زید داعى ـ مؤسّس دولت علویان
طبرستان داشته‏اند.[1]