این بنا در محلّه دیمج در خیابان تبریز شهر قزوین قرار دارد و متعلّق به دروه قاجار ـ سال 1231 هجرى قمرى ـ است. بانى آن دو برادر به نام‏هاى حسین خان و حسن خان از سرداران قاجارى بوده‏اند. نقشه بنا مربّع مستطیل است و ساختمان آن در دو اشکوب ساخته شده است. ازاره بنا با سنگ و
بقیّه آن با آجر تراش خورده ساخته شده و با کاشى‏هاى رنگارنگ تزئین یافته است. دور تا دور حیاط مدرسه را از چهار سو با اشعار مرحوم محتشم کاشانى به خط نستعلیق زیبا، به رنگ سفید در کاشى بنفش، کتیبه کرده ‏اند.

در دو بخش شرقى و غربى مدرسه، حجره‏هایى ساخته شده است؛ به این ترتیب که یک حجره بزرگ در میان است و در دو سوى آن دو گوشواره باریک جاى گرفته است که راهروى طبقه دوّم مى‏باشند. حجره‏ها وسعت کافى دارند و هر حجره پستویى نیز دارد. طبقه (اشکوب) دوّم نیز مانند طبقه اوّل است؛ ولى چهار حجره باریک دیگر در بالاى گوشواره‏ها ساخته شده است.

در جنوب حیاط مدرسه، مهتابى بزرگى است که به اندازه یک متر از کف
حیاط بالاتر و مساوى با عرض حیاط مدرسه (تقریبا 24 متر) است. در
جنوب بنا و متصل به این مهتابى، مسجدى جاى دارد که سقف آن روى سه
تاق آجرى قرار دارد. در بالاى تاق میانى که بزرگ‏تر از دو تاق دیگر است، گنبد
مخروطى شکل کوچکى با رویه‏اى از کاشىِ فیروزه‏اى، استوار شده است.

در وسط حیاط مدرسه، حوض سرپوشیده بزرگى است که از سطح حیاط حدود
یک متر بالاتر است. این مهتابى، جایى بود که در شب‏هاى تابستان طلبه‏ها در آن
مى‏خوابیدند و گاهى تعزیه خوان‏ها در روى آن به تعزیه خوانى مى‏پرداختند.

درِ ورودى بنا در سمت شمال و در وسط قرار دارد. در به هشتىِ وسیعى
راه دارد که از دو سو، به دو شبستان منتهى مى‏شود. سردرِ مدرسه با
کاشى‏هاى رنگى زیبا زینت یافته است و اشعارى به خط نستعلیق ممتاز در
سنگ مرمر کنده کارى شده و در آن کار گذاشته شده است. ورود به مسجد از
مهتابى جلوى آن امکانپذیر است.