مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزادگان در محلّه خاکفرج، میدان الهادى شهر قم واقع شده و به «شاهزاده احمد» مشهور است.

بناى قبلى شامل بقعه و دو ایوان با چندین حجره، غرفه و صحن بود. قاعده بنا از خارج هشت ضلعى و تهى از الحاقات و از داخل، به صورت چهار ضلعى به ابعاد هر ضلع شش و ارتفاع 12 متر بود. در نماى داخلى بنا، چهار شاه‌نشین، هر یک به عرض سه و عمق یک متر قرار داشت که از هر کدام درى به خارج گشوده مى‏شد. ازاره بنا به ارتفاع 40/1 متر از داخل آراسته به کاشى‏هاى منقّش هفت رنگ عصر فتحعلى شاه و از آثار عمرانى معتمدالدوله منوچهر خان بود. قسمت بالاى این ازاره، به ارتفاع 30/1 متر سفیدکارى ساده داشت و در موازى معین هر جرز، قابى از آیینه به کار برده شده بود. روى این قسمت و در ارتفاع 70/2 مترى در چهار گوشه بقعه، نیم طاقى بالا آمده و در ارتفاع 70/4 مترى با پوشش شاهنشین هم‏سطح پوشانده شده که در نتیجه، صورت چهار ضلعى به هشت ضلعى تبدیل شده بود. در ابتداى این قسمت، مضرسى توأم با مقرنس کمربندى (از خصایص تزیینات دورة شاه طهماسب صفوى) دیده مى‏شد. بالاى این قسمت، جدار بنا به صورت شانزده ضلعى در آمده بود و در این قسمت، شانزده نما یا طاقچه زیبا ساخته شده بود که سه تاى آن‌ها توپُر و یکى میان تهى (در هر ضلع) بود. بنابراین جمعاً داراى چهار نورگیر بود که جلوى آن‌ها با پنجره‏اى گچ‏برى پوشانده شده بوده که امروز از میان رفته است. بالاى این قسمت، جدار به صورت فلکه‏اى شده و پاکار گنبد با پوشش مقرنسى بالا آمده بود. این مقرنس بسیار خوش طرح بوده و به نظر مى‏رسد که، با کمربند تزیینى فوق الذکر، متعلّق به دورة شاه طهماسب صفوى باشد. گنبد این بنا، هرمى شانزده ترکى به ارتفاع 9 تا 10 متر و آراسته به کاشى‏هاى فیروزه فام با کتیبه‏هاى اسماى جلاله داشت. این گنبد داراى گردنى مضلّع به قطر 50/8 و ارتفاع دو متر با جدارى نمابندى مزیّن به کاشى‌کارى معقلى بود که تعمیر شده بود.