- سه شنبه ۲۲ مهر ۹۳
بقعه این امامزاده در میان میدان مرکزى روستاى ولاشجرد، در حدود 28 کیلومترى شهر تویسرکان و 17 کیلومترى شمال خاورى کنگاور قرار دارد و مقدارى از سطح خیابان بالاتر واقع شده است.
بقعه شامل ایوان ورودى، شبستان و اتاق مرقد مىباشد. در ورودى بقعه از جانب مغرب باز مىشود که توسّط سه پلّکان به داخل آن راه مىیابد.
شبستان بقعه، شامل اتاقى به ابعاد 3×7 متر مىباشد و پس از آن اتاق مرقد قرار دارد. این اتاق به ابعاد 6×6 متر است که حدود یک متر آن را قطر دیوار تشکیل مىدهد و همین علّت، بنا را متعلّق به دوره قاجاریّه مىسازد که باخشت و گل ساخته شده و در سالیان اخیر جهت استحکام با کاه و گل و گچ، اندود گردیده است. وجود ترکهاى زیاد در دیوار سقف بقعه، خوف ریزش آن را دو چندان نموده است.
بر فراز بقعه، گنبدى عرقچینى بلند به قطر 5 و ارتفاع بیش از چهار متر طرّاحى شده که فاقد تزیینات مىباشد. همچنین چهار زاویه اتاق مرقد را با ایجاد چهار طاقنما به دایره تبدیل نموده و در نتیجه گنبد عرقچینى بنا را بر
آن استوار ساختهاند. ضریح بقعه به صورت صندوق فلزى به ابعاد 20/1×50/1 سانتىمتر مىباشد که پارچه سبز روى آن نهادهاند. زمین زیارتگاه حدود پانصد متر مربّع است که توسّط هفت پلّکان به صحن آن راه مىیابد.
فرهنگ گلشائیان درباره این زیارتگاه چنین مىنویسد: «امامزاده على
اصغر که درون روستا قرار دارد و مورد احترام اهالى ولاشگرد است و یکى
شیئى تخت مانندى که داراى جناقهایى در سمت بالاست و جنس آن کلاً
از چوب است، در امامزاده موجود مىباشد که اهالى آن را سله مىنامند.»[1]
درباره خفته در این مزار باید گفت که، از نسل امام سجّاد علیهالسلام على اصغر
نامى که به شهر همدان و رود آورد ـ تویسرکان فعلى ـ مهاجرت کرده باشد،
به چشم نمىخورد؛ از این رو، این انتساب نمىتواند صحیح باشد. بلکه
نگارنده معتقد است، شخصیّت مدفون در این بقعه از نوادگان امام جعفر
صادق علیهالسلام و نسب شریف او از قرار ذیل است: على الاصغر بن عیسى الاکبر
بن محمّد الاکبر بن على العریضى بن امام جعفر صادق علیهالسلام. وى سیّدى جلیل
القدر، عظیم الشان و بزرگوار بود. علماى انساب به هنگام شمارش فرزندان
عیسى الاکبر که نقابت و سرپرستى سادات شهررى را به عهده داشته است،
28 فرزند پسر ذکر مىنمایند که نام سه تن آنان على بوده و هر کدام به عنوان
على اکبر، على اصغر و على اوسط شناخته مىشده است.[2]
چنان که پیشتر در نسب نامه امامزاده عبداللّه آرتیمان گفته شد، سه تن از
برادران امامزاده علىاصغر در همدان مىزیستهاند که یکى از آنان سیّد
اسحاق بن عیسى الاکبر،[3] دیگرى ابوعبداللّه حسین الاکبر بن عیسى
الاکبر[4] و سوّمى عبداللّه الاحنف بن عیسى الاکبر[5] است که همه ایشان از
مشاهیر سادات حسینى قرن سوّم و چهارم هجرى به شمار مىروند و
نسلهاى زیادى از آنان در همدان، ملایر، تویسرکان و اسدآباد به جا مانده
است. بعید نیست مزار کنونى از آنِ همین على اصغر بن عیسى الاکبر باشد
که سیّدى بزرگوار بود.
[1]- سله = سبد و زنبیلى است که طعام و جامه و اشیا را در آن مىنهند. فرهنگ معین 2: 1912،
جزء باورهاى مردم ولاشگرد است که هر سال سله را چندگاهى حرکت مىدهند و باز سرجاى اولش باز مىگردانند. آیینه تویسرکان: 144.
[2]- المجدى فى انساب الطالبیّین: 141-139.
[3]- منتقلة الطالبیّه: 348.
[4]- المشجّر الکشّاف لتحقیق اصول السادة الاشراف 1: 235.
[5]- المشجّر الکشّاف لتحقیق اصول السادة الاشراف 1: 255.
- ۱۹۲۹
- ادامه مطلب