مزارات ایران و جهان اسلام

این آرامگاه زیبا و باشکوه بر روى تپّه‏اى مشرف بر رودخانه خسرویه مایوان در روستاى خسرویه در 31 کیلومترى جنوب غربى شهر فاروج، با چشم انداز فوق العاده زیبا و دیدنى واقع شده است.

ساختمان بقعه، بنایى بسیار قدیمى است که شالودة آن از سنگ لاشه و ملاط گل و گچ ساخته شده و جهت استحکام آن از ساروج و چوب و نیز نماى خارجى آن از کاه و گل استفاده شده است. بقعه، ایوانى در جانب مشرق دارد که پس از عبور از آن به مرقد بى‏بى راه دارد و بر بالاى آن گنبدى هرمى کوچک به ارتفاع 2 متر قرار دارد. قبر دوّم که در اتاق متّصل به اتاق اوّل واقع شده، متعلّق به باباست و توسّط یک درب به هم متّصل مى‏شوند. در بالاى این اتاق، گنبد هرمى به ارتفاع 4 متر نمایان است که با حلب پوشش داده‏اند تا باعث نفوذ آب به سقف و گنبد خانه و نهایتاً به داخل بنا نشود. در میان بقعه، دو صندوق چوبى منبّت کارى زیبا به چشم مى‏خورد که نشان مى‏دهد این بنا قبل از صفویّه ساخته شده است.

بام بقعه از چوب و خشت و گل ساخته شده و دو پنجره در جانب مشرق و پنجره‌ای در غرب آن جهت نورگیری طرّاحی شده است.

این بنا به شمارة 5945 و در تاریخ 8/5/1381 به ثبت آثار ملّی رسیده و شخصیّت‏هاى مدفون در آن، از مشاهیر قرن نهم و دهم هجرى معرّفى شده‏اند که یکى با نام بابا حسین و دیگرى بنام بى‏بى شاه بیگم است. از هویّت واقعی خفتگان در این آرامگاه اطّلاع دقیقی حاصل نشد.

این بنا در سالیان اخیر از سوی میراث فرهنگی مرمّت شده و به جهت عدم ریزش دیوار جنوبی و ایوان، داربست‌های چوبی جهت نگهداری بنا احداث شده است.

روستای خسرویه زادگاه عالم ربّانی آقای نجفعلی قوچانی است. و از بافت سنتی و معماری بسیار غنی برخوردار است. از جاذبه‌های طبیعی این روستا می‌توان به چشمه سارهای جوشان، استخرهای پرورش ماهی قزل آلا با تنوّع محصولات باغی یاد نمود. قدمت این روستا را بیش از 14 قرن نوشته‌اند.