- چهارشنبه ۱۶ مهر ۹۳
این آرامگاه در دو کیلومترى غرب شهر ماهان، در خارج از روستاى لنگر، میان مزارع جو و گندم واقع شده است.
ساختمان بقعه، بنایى بسیار باشکوه و مجلّل که جزو آثار باستانى ماهان و کرمان بوده و متعلّق به قرن هشتم هجرى مىباشد. بقعه، شامل ایوان، گنبد، صحن، صفّه و مقبره زیبا است.
اصل بنا به صورت مربّع و آن چه که باقى مانده شامل دو اتاق تو در توست. ایوان بقعه در مغرب قرار دارد که خود شامل سردری مقرنسکارى زیبایى است که بخشهایى از آن فرو ریخته است. پس از عبور از ایوان، مرقدى بر روى سکویى به طول سه و عرض دو متر قرار گرفته که در قسمت بالایى آن کتیبههایى از آیات قرآنى دارد. بر بالاى این سکو، سنگ قبرى به طول 20/2 و عرض 50 سانتىمتر تعبیه نمودهاند که داراى گچبرىهاى ظریف و حجّارىهاى فوق العادهاى از آیههاى قرآن (آیة الکرسى) دارد. در آخر یکى از کتیبهها پس از جمله سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّهاکبر نوشته شده: «تعمیر شد مرقد آقا شیخ عبدالسّلام قطبالدّین فى سنة 733 هـ . ق.»مرقد داراى چهار صفّه کوتاه به ارتفاع سه متر است که چهار زاویة آن را مقرنسکارىهاى ظریفى انجام دادهاند. در اتاق دوّم نیز صورت قبرى است که متأسّفانه بر اثر فرسودگى زیاد، سنگ قبر آن خوانده نشد. بر بالاى بقعه گنبدى شلجمى به قطر پنج و ارتفاع هفت متر است که در انتهاى ساقة آن کلمات اللَّه محمّد حسین به صورت بنایى تکرار و تزیین شده است. این بقعه به تازگى از سوى سازمان میراث فرهنگى و گردشگرى تعمیر شده است. زمین زیارتگاه حدود دو هزار مترمربّع است که دیوارهاى خشتى آن تعمیر، و توسّط میراث فرهنگى کاه و گل زده شده، نماى زیبایى گرفته است.
این بناى باشکوه به شماره 1314 و در تاریخ 8/9/1355 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.
در کتاب فرهنگ جغرافیایى خفته در مزار را از رهبران و بندگان فرقه شیخیه دانسته، اضافه مىکند که وى در دورة شاه نعمتاللَّهولىّ مىزیسته است.» ظاهراً این مطلب با سنگ نوشته بقعه، هم خوانى ندارد و با شیخ کمالالدّین عبدالسّلام زرندى که معاصر شاه نعمت اللَّه ولىّ بوده اشتباه گرفته شده است.
این مطلب را محرابى کرمانى به وضوح معلوم کرده، مىنویسد:
«یک نوبت حضرت قطب الأولیاء و الأصفیاء شیخ قطبالدّین عبدالسّلام ماهانى با ایشان (شیخ عبدالرحمن مکّى ـ پدر شیخ عبدالسّلام زرندى) صحبت داشتهاند، قدرى لقاء (نوعى گلابى) بر سبیل سوغاتى و تحفه با خود داشتهاند، چون آن را در مجلس حاضر کردهاند، شیخ عبدالرحمن پرسیدهاند که این چیست؟ گفتهاند: لقا است، کنایت از آن که از لقاء اللَّه حظّى به شما رسد و یک لقا به دست خود برداشته و به دست شیخ داده و فرمودهاند که این را بخورید که نطفه شود و سبب ایجاد فرزندى قابل که نام ما با او حواله است او را اسمى ما کنید و چون ایشان رفتهاند و حضرت شیخ لقا را خوردهاند، فرزندى که به وجود آمده، نامش را شیخ عبدالسّلام گذاردهاند.»
محرابى در جاى دیگر از کتابش مىنویسد:
«در نشر محامد و مناقب قطب الأوانى، خلیفة الرحمانى، عارف همدانى، شیخ قطبالدّین عبدالسّلام ماهانى، چنین گویند که: ایشان به یک صد و چهل سال بیش یا کم قبل
از حضرت شاه ولىّ بودهاند و حضرت شاه به زیارت
ایشان مىرفتهاند و ساعتها بر در مزار ایشان مىایستاده تا بعداز آن به اندرون مىرفتهاند، گاه بوده که مىآمدهاند و بر در
مزار مىایستادهاند ساعتها و از همان جا باز مىگشتهاند
و مىگفتهاند که چندان ارواح مقدَسه و رجال الغیب حاضرند
و در طوافند که مجال ما نیست که برویم. و بسیار بزرگ و
صاحب مقامات عالیه بودهاند.»
حسین کوهى کرمانى در تعلیقه خود بر تذکرة الأولیاء محرابى کرمانى مىنویسد:
«قبر شیخ عبدالسّلام در پایین لنگر در یک کیلومتر و نیمى ماهان واقع شده و در نوشتههاى قدیم آن قریه را لنگر شیخ عبدالسّلام مىنوشتهاند، پیرامون قبر وى از عمارات قدیم چیزى باقى نمانده، فقط گنبد کوچک روى قبر وى هنوز برجاست. این مرد در نزد متأخرین از فقهاء شیعه هم محترم بوده، او را مرد صالحى مىدانستهاند و به زیارتش مىرفتهاند».
- ۳۷۷۶
- ادامه مطلب
