- چهارشنبه ۱۶ مهر ۹۳
بقعة این امامزاده در هفت کیلومترى شرق شهر بم، در منطقه نارتیج قرار دارد که امروزه نزدیک شهر بم واقع شده و به سیّد عبدالله مشهور است.
ساختمان بقعه، بنایى قدیمى است که شامل ایوان، رواق، مرقد و صندوق می‌باشد.
مرقد امامزاده که به صورت اتاق مربّع مستطیل شکلی به ابعاد 8×10 متر است و یک ایوان به ارتفاع پنج متر با سر در ورودى در شمال آن دارد و تعداد پنج حجره جهت نورگیری در اطراف آن تعبیه شده است.
در جنوب این مرقد و متصل به آن، مقبره بىبى گنج بانو قرار دارد که ابعاد آن 6×10 متر و شامل یک ایوان و اتاق مرقد است. در وسط این اتاق، ضریح گهوارهاى به ابعاد 2×1 به ارتفاع 2 متر است که گنبدى عرقچینى بر بالاى بام قرار دارد. درِ بقعه از جانب مغرب باز مىشود. در جنوب غربِ بارگاه نیز رواقى زیبا با چهار حجره بزرگ و یک سر در قرار گرفته که ظاهراً به عنوان زایرسرا استفاده مىشده است. متأسّفانه این بنا به جهت عدم رسیدگى رو به خرابى است. زمین زیارتگاه حدود یک هکتار است که بخشى از آن به صورت گلزار شهدا درآمده است.
این بنا به شماره 6135 و در تاریخ 7/7/1381 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.
در کتاب فرهنگ جغرافیایى دربارة شخص مدفون در این بقعه و آرامگاه چنین نوشته شده است:
«امامزاده سیّد عبداللَّه نارتیج به قولى که برادر تنى امام رضا است داراى یک ساختمان از خشت و گل با سقف گنبدى است.»
در جاى دیگر مىنویسد:
«این امامزاده از نوادگان امام على النقى مىباشد امّا هیچ گونه شجره نامهاى در این مورد وجود ندارد. بقعه این امامزاده در محوّطهاى واقع شده که اطراف آن به واسطه اطاقها و غرفههاى گنبدى احاطه شده است. این بقعه در انتهاى محوّطه و در داخل یک اطاق کوچک با سقف گنبدى و تذهیب کارى شده قرار گرفته است. ساختمان اصلى این امامزاده از خشت و گل و آجر است.»
دربارة مدفون در این بقعه، نمىتوان به صراحت مطلبى گفت زیرا اسناد و مدارکى که ما را به هویّت واقعى او رهنمون سازد، جز شهرت محلّى چیزى در دست نداریم.
از آن جایى که این مزار به عبداللَّه بن موسى شهرت دارد، بعید نیست که خفته در آن سیّد عبداللَّه الطویل بن موسى بن محمّد الیمانى بن موسى بن عبیداللَّه بن امام موسى کاظم باشد.
امام فخر رازى از سکونت سیّد محمّد یمانى بن موسى در سیرجان خبر داده و مىنویسد براى او فرزندانى است.
آیة اللَّه رحمتى چنین احتمال دادند که شاید مرقد او در روستاى کاظم آباد در مزار شاهزادهباشد.
عمرى، عبداللَّه را مقلب به طویل و سیّدى متوجّه و مقدم سادات نصیبین کوفه دانسته است.
دیگر علماى انساب در مورد محل سکونت و وفات او
سکوت نمودهاند. احتمال دارد که او نیز با برخى از مهاجران موسوى به کرمان منتقل شده و در بم رحل اقامت افکنده و در همان جا وفات کرده باشد.
احتمال دوّم که نظر نگارنده است: وى سیّد ابو محمّد عبداللَّه بن احمد الزاهد بن ابراهیم المجاب بن محمّد العابد بن امام موسى کاظم مىباشد. وى فرزند امامزاده احمد مدفون در منطقه باغ مبید سیرجان و برادر امامزاده حمزه مدفون در چهار گنبد و برادر زاده امامزاده على مدفون در سیرجان است که شرح حال آنان به تفصیل در مزارات کرمان آمده است به آن جا رجوع گردد.
- ۱۱۶۹
- ادامه مطلب
