مزارات ایران و جهان اسلام

این بقعه در خارج از روستاى دیلا، از توابع دلارستاق، با چشم‏انداز فوق العاده زیبا و دیدنى واقع شده است و به «سلطان احمد» مشهور است.

دکتر منوچهر ستوده با عنوان «مرقد سلطان احمد نریزنده» آن را مورد بررسى قرار داده و مى‏نویسد: «بنایى است از سنگ و گچ که از خارج به صورت هشت ترک و از داخل مدوّر، سقف آن گنبد عرقچینى و بام آن کلاه‏درویشى است و اخیراً تمام بدنة خارجى بنا را حلب پوش کرده ‏اند.

بر کمربند داخلى، ابیات زیر را گچ‏برى کرده‏اند:

ایـن بارگاه کیست کـه تا صبح واپسین‏

جـن و ملک به خاک درش مى‏نهد جبین

ایـن بارگاه کیست کـه محتاج درگهش

هستند کاینات همــه روى این زمیــن

این  بارگـاه کیست از فیــض رحمتش

خوشـحال و خـرسند هزاران دل غمین

این بارگاه کیست کــه تابندة نــور او

باشد یکى چو روضة فردوس عنبــرین‏

این بارگاه کیست که شاهنشهان عصـر

از خــرمن عنایت اویند خوشــه چین

درِ ورودى بقعه ساده است و کنده‏کارى و تزیین ندارد و فقط بر بالاى لنگة سمت راست، این عبارت حک شده است: «وقف هذه الباب صناعت دستگاهان مشهدى گلبابا و استاد ملّا آقا نجار بتاریخ شهر ذى القعده سنه 1100 هـ . ق».

در همین روستا مرقد دیگرى قرار دارد که به سلطان شهاب‏الدّین بن سلطان احمد مشهور است و ظاهراً متعلّق به فرزند امامزاده احمد مى‏باشد. اهالى، این دو تن را از امامزادگان مى‏دانند. اشعار دور گنبد حکایت از سیادت صاحب بقعه دارد.