مزارات ایران و جهان اسلام

درون بقعه در اتاقى مربّع به اضلاع 6×6 متر، ضریح چوبین رنگ شده‏اى قرار دارد که درون آن، قبر ساده‏اى است. اتاق بقعه در قسمت فوقانى به کثیر الاضلاع تغییر شکل داده و سپس دایره‏اى بر آن استوار شده که قاعده و پایة گنبد شلجمى شکل بقعه است. اتاق داراى چهار گوشواره است که یکى از آن‌ها ـ مدخل ورود به بقعه ـ به جز گچکارى لچکى و طاق‌نماهاى گچى، زینتى ندارد و سنگ لوح تاریخ دارى نیز به چشم نمى‏آید.

درون بقعه و گنبد داخلى، به سبک ساختمانى گنبدهای دورة صفوى است. در بقعه به یک ایوان 4×7 متر باز مى‏شود که به وسیلة سه در کوتاه به ایوان خارجى بقعه متصل است. سردر ایوان خارجى که به راهروى وسطى باز مى‏شود، داراى گچبرى و نقّاشى نفیس است. ابعاد ایوان خارجى، 5/3×10 متر است. عرض طاق رومى ورودى به ایوان خارجى که در طرفین آن دو گوشوارة کوچک مستطیل شکل کوتاه قرار دارد، در حدود پنج متر است و با کاشى‏هاى رنگى و زمینه زرد و قهوه‏اى بعد از آجر کارى تزیین شده است. بدنة جبهه شمالى که جبهه ورودى به ایوان خارجى است، با سنگ‏هاى تراش به قطعات کوچک نماسازى شده است و بر پیشانى دو گوشوارة کوچک طرفین ایوان ورودى، دو نقش لچکى ظریف از سنگ به طور برجسته در آورده که بر آن یکى که در سمت راست است، یک هلال مقرنس سنگى محیط است. بر پیشانى بالاى جبهه ایوان، چهار کلمة «على» با کاشى زرد بر زمینة سبز درون یک کثیر الاضلاع در آورده‏اند. گنبد بنا، شلجمى و تقلیدى از سبک گنبد سازى صفوى است. کاشى‏ها مربوط به دوران قاجار است، رنگ و سبک کاشی‌کارى، مخلوطى از کاشی‌کارى قاجارى و تقلیدى از کاشی‌کارى اواخر عهد صفوى است. هشت پنجرة نورگیر در فواصل بین کتیبه‏ها به طور هلالى طاق رومى قرار دارد که با کاشى مشبک ساخته شده‏اند. در دیوار شرقى، بر پیشانى طاق‏ها و طاق‌نماها، کاشی‌کارى با رنگ‏هاى مختلف و طرح‏هاى هندسى وجود دارد. دربارة بناى بقعه و مرمّت‏هاى انجام شده در آن، با توجّه به گفته‏هاى «ابن اثیر» و «ابن خلکان» چنین مى‏توان گفت که در زمان ایشان، بقعه داراى گنبد بارگاه بوده است. در زمان شاه عبّاس، مهدی قلى خان شاملو ـ حکمران شوشتر ـ به مرمّت اساسى آن پرداخت است. در زمان محمّد على میرزا ـ فرزند فتحعلى شاه ـ خرابى‏هاى بقعه بار دیگر به گونه‌ای اساسى مرمّت گردیده و سرانجام در سال 1320 هـ . ق بار دیگر آن را مرمّت و گنبد را کاشی‌کارى کرده و ایوان را ساخته‏اند.

این بقعه به شمارة 2447 در تاریخ 18/8/1378 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.